Zioła z Odległych Krain: sierpnia 2016

English version

KRÓTKA CHARAKTERYSTYKA

Solanum torvum jest bujnym krzewem z rodziny psiankowatych, płodzącym jagodowate owoce zebrane w kiście. Owoce te zwane są po angielsku Pea Aubergine i Pea Eggplant - czyli Groszkowy Bakłażan lub Groszkowa Oberżyna, lub Turkey Berry - Indycza Jagoda, i używane są jako warzywo w wielu krajach tropikalnych. Szczególną popularność zyskały one na zachodzie Afryki i w Azji Południowo-Wschodniej, i pełnią obecnie ważną rolę w potrawach kuchni Tajlandzkiej, Południowych Indii i Ghany. Stanowią także istotny element lokalnych diet, dzięki swojej wysokiej zawartości witamin i minerałów. Za miejsce pochodzenia tej rośliny uznaje się Środkową i Południową Amerykę. Ale dzięki uprawie w ogródkach warzywnych rozprzestrzeniła się ona we wszystkich tropikalnych rejonach globu, rozsiewając, dziczejąc i często nawet stając się uciążliwym chwastem.
Odżywcze zalety owoców Solanum torvum nie są ich jedynymi zaletami. W wielu krajach tropikalnych i subtropikalnych, nie tylko owoce ale i liście, pędy i korzenie tej rośliny, używane są w tradycyjnym lecznictwie. Uznawane za ważny lek, używane są one przez osoby praktykujące medycynę Ajurwedyjską, Siddha oraz Tradycyjną Chińską Medycynę. Zioło to uznaje się za bardzo efektywne w leczeniu wielu różnorodnych infekcji, schorzeń wątroby, cukrzycy, raka oraz innych dolegliwości. Wiele współczesnych badań naukowych przeprowadzono w wielu różnych krajach, aby zidentyfikować substancje chemiczne zawarte w tej roślinie, oraz ich właściwości farmakologiczne. Większość z nich przeprowadzono w Indiach (głównie w stanie Tamil Nadu), niektóre w Ghanie, Kamerunie, Japonii, Bangladeszu, na Tajwanie, w Chinach, Indonezji, Tajlandji i na Kubie. W wyniku jednego z tych badań, wyizolowano z tkanek Solanum torvum substancję nazwaną solasonine - którą zaczęto używać jako początkowy produkt do reakcji hemisyntezy kortyzonu i steroidowych hormonów płciowych używanych w doustnych środkach antykoncepcyjnych.
W 1998r. w Malezji wydano znaczek pocztowy ukazujący Solanum torvum, należał on do serii Rośliny Lecznicze Malezji.
W Indiach występuje bardzo podobny gatunek, nazywany Solanum indicum, który często nosi te same nazwy potoczne co Solanum torvum, a jego owoce są spożywane i używane medycznie (liście i korzenie również) w ten sam sposób. Wyraźną różnicą pomiędzy tymi dwoma gatunkami jest kolor kwiatów, u S. torvum są one białe, natomiast S. indicum zakwita na fioletowo.
Poza wymienionymi powyżej nazwami tej rośliny i jej owoców, w języku angielskim jest ona równiez nazywana : Devil's Fig (Diabelska Figa), Cherry Eggplant (Wiśienkowy Bakłażan), Wild Eggplant (Dziki Bakłażan), Thai Eggplant (Tajlandzki Bakłażan) i Gully Bean (Fałszywa Fasola?).

Poniżej wymienię tylko niektóre z wielu lokalnych nazw Solanum torvum : Susumber (Jamajka), Melongene-diable, Bellangere Batarde, Aubergine Pois (Francja), Pokastrauch, Teufels-Nachtschatten (Niemcy), Belangera Cimarrona, Terongan (Hiszpania), Jurubeba (Portugalia), Morella della Giamaica (Włochy), Suzume Nasubi (Japonia), Dian Qie Ze, Ci Quie, Shan Dan Quie (Chiny), Soni, Katai, Kaisurisuri (Fiji), Sundai (Indie), Bhurat, Bhankatiya (Hindi), Shveta Brihati (Sanskryt), Marang (Marathi), Kaatuchunta, Anachunda, Malamchunda (Malayalam), Chitra, Kottuvastu (Telugu), Sundaikkai, Karimulli, Mulli (Tamil), Bhi-tita (Assamese) Ban Begun, Gotha Begun (Bangladesz), Byako (Arunachal Pradesh), Thibbatu (Sinhala), Tokrakur (Nepal), Terung Rajah Wang, Terung Belanda, Terung Mangas, Terung Belah, Terung Pipit (Malezja), Top Na Aka (Kamerun), Kantosi, Ama Dweridi, Anona Ntroba, Kwahu Nsusuwa, Abedrow (Ghana), Igba-yinrin-elugun (Nigeria), Yakandroa (Wybrzeże Kości Słoniowej), Brinjal Pea (Republika Południowej Afryki), Prendejera (Kuba), Put Nhorng Deum (Kambodża), Ca Dai Hoa Trang, Ca Hoang, Ca Nong (Wietnam), Kazaw-Kha, Hkawhkam- Kaju (Mjanma), Ma Khuea Phuang, Ma Kae, Makhua Phuong (Thajlandia), Kheengz Faaz (Laos), Shu Qie Zi (Singapur),Takokak, Cepoka, Pokak, Terongan (Indonezja), Guis (Gwatemala), Tandang-aso, Talampay, Talongon, Dagutung, Gambol (Filipiny).
Solanum torvum posiada również dużo synonimów botanicznych, takich jak : Solanum longiflorum, Solanum indicum, Solanum mayanum, Solanum stramonifolium, Solanum daturifolium, Solanum acanthifolium, ale żaden z nich nie jest obecnie używany.

A tu jest mój filmik o Solanum torvum - https://www.youtube.com/watch?v=d2XSvFRVrA0

UPRAWA I ZBIÓR

Solanum torvum jest wieloletnim krzewem, występującym w naturze w rejonach klimatu tropikalnego i subtropikalnego, od poziomu morza do wysokości ok. 2000m. Może osiągać około 4 m wysokości, i rozrastać na około 3 m szerokości. Przeważnie posiada kolce na pędach i głównych unerwieniach liści, ale istnieją również kultywary bezkolcowe. Liście posiadają długość 10-20cm, i ich powierzchnia jest omszona, tak samo jak i u jej młodych pędów. Owoce mają 1-1,5cm średnicy, strukturę jagody, i w pełni dojrzenia żółtawy kolor, po czym szybko bronzowieją.
Solanum torvum lubi wilgotne, kwaśne, żyzne podłoże, ale potrafi rosnąć nawet na kiepskich i suchych glebach. Dobrze znosi silne okresowe susze a także lekkie mrozy. Lubi miejsca słoneczne lub lekko zacienione.
Roślina ta potrafi być inwazyjna, szybko rozprzestrzeniając się poprzez nasiona, szczególnie w miejscach gdzie gleba została wzruszona, na przydrożach itp.. Potrafi odrastać z korzenia po pożarach. Jej nasiona potrzebują światła słonecznego do kiełkowania. Rozmnażanie S. torvum poprzez sadzonki jest lepsze ze względu na zachowanie charakterystycznych cech rośliny i jej bilansu fitochemicznego (co jest bardzo ważne przy sadzeniu Groszkowego Bakłażanu w celach konsumpcyjnych i użycia medycznego, ponieważ roślina ta może płodzić toksyczne szczepy i hybrydy ze spokrewnionymi gatunkami, wywołujące zanotowane zatrucia).
Krzew ten może być czasem atakowany przez choroby i szkodniki wyniszczające inne psiankowate rośliny uprawne, jak grzybice (Alternaria solani, Colletotrichum gloeosporioides f.melongenae, Aecidium habunguense), mszyce, leuconides, leaf hoppers i gąsiennice.
W Indonezji Solanum torvum sadzone jest na przemian, obok bakłażanów (S. melongena) w celu powstrzymania roznoszenia się chorób bakteriologicznych i grzybicznych. Czasem używane jest również jako podkładki korzeniowe, do szczepienia pomidorów i bakłażanów, co uodparnia je przed bakteriami typu Erwinia tracheiphila oraz nicieniami.
W klimacie tropikalnym Groszkowy Bakłażan kwitnie i owocuje na okrągło przez cały rok. Owoce mogą być spożywane na świeżo lub ususzone, i zbiera się je przed dojrzeniem ale dopiero w pełnym wzroście (zielone, niezbyt twarde i nie mniejsze niż 1cm). Zbioru dokonuje się poprzez ścinanie całych kiści, i w takiej też formie trafiają do sprzedaży, dzięki czemu pozostają świeże na dłużej. Przed zbiorem upewnij się że masz ostre narzędzie, ponieważ łodyżki łączące kiście owoców z pędami rośliny są twarde i nie poddają się łatwo. Liście, całe pędy lub korzenie, mogą być zbierane o każdej porze roku, i wykorzystywane medycznie na świeżo lub suszone.

ZASTOSOWANIE KULINARNE

Owoce Groszkowego Bakłażanu są ważnym składnikiem w potrawach kuchni Tajskiej, Południowych Indii i Ghany, Cenionym zarówno ze względu na swój smak i teksturę, jak i wartości odżywcze i lecznicze. Używane są one niedojrzałe, przeważnie świeże, ale również i w suszonej formie. Są gorzkie w smaku ale z wyczuwalną słodką nutą, niektóre hodowlane kultywary mają mniej goryczy. Gotuje się je w zupach, sosach, smaży, dusi, griluje, piecze, pikluje, miażdży i zamienia w przyprawę-dodatek typu czatni, lub po prostu chrupie na surowo jako zakąskę.
Warzywo to poznałem kilka lat temu, kiedy to znalazłem je w sklepie specjalizującym się w produktach spożywczych z Azji i Afryki, w Milton Keynes w Anglii. Było to najdroższe z dostępnych tam warzyw, i nigdy więcej nie znalazłem go ani w Anglii ani nigdzie w Europie. Właściciel sklepu nie był w stanie udzielić mi żadnych informacji na temat jego użytku. Ale jego klientka, urodzona w Ghanie, powiedziała mi że Pea Aubergine posiada gorzki smak, i przeważnie dodawany jest w niewielkich ilościach, posiekany do gulaszy.
Owoce te są często dodawane w całości do pikantnych tajlandzkich curry, oraz zmiażdżone dodawane do sosów w celu zbalansowania ich pikanterii. Na Sri Lance suszone owoce są smażone z przyprawami, mielone na proszek i dodawane do ryżu. W Tamil Nadu w Indiach, owoce moczone są w twarogu, suszone a później smażone na oleju, produkt ten dostępny jest Tamilskich supermarketach pod nazwą Sundaikkai Vattral.
Odwary z liści i owoców Solanum torvum posiadają wiele zalet zdrowotnych. Ale kiedy po raz pierwszy użyłem tego odwaru, sporządzonego przeze mnie do płukania ust, w celu zwalczenia bólu zęba spowodowanego infekcją dziąsła. Byłem mocno zaskoczony jego dobrym smakiem, spodziewając się ze odwar ten jest jak wiele innych, zdrowy ale nieprzyjemnie gorzki. Być może nie był on dostatecznie mocny (dwa liście i dwa kiście owoców, świeże i posiekane, krótko gotowane w dwóch szklankach wody, co i tak pomogło pozbyć się bólu i stanu zapalnego), ale dzięki temu odkryłem kolejną herbatkę ziołową, odpowiadającą moim gustom smakowym co do przyjemnego napoju, i o prawdziwie tonizującym działaniu.
Liście i kwiaty Solanum torvum używane są do spożądzania syropu na przeziębienia.
Ważnym jest aby spożywać jedynie owoce Solanum torvum z zaufanego źródła. Zbierając samemu owoce z dziko rosnących krzewów bez poszczególnej rekomendacji, należy być niezmiernie ostrożnym próbując je. Jako że istnieją szczepy tej rośliny, rodzące trujące jagody wyglądające identycznie jak te jadalne.

ZASTOSOWANIE KOSMETYCZNE

Na stronie jednego bloga, wyczytałem informację o tym że owoce i liście Solanum torvum spożywane są w sałatkach, lub gotowane w curry, w celu powiększenia piersi. Autorka Nancy Chan, pisze w nim że informację taką znalazła w opisie tej rośliny w Malezyjskim Ogrodzie Ziołowym - Taman Herba Negeri Perak. Nigdzie indziej nie znalazłem o tym żadnej wzmianki, ale w Ghanie i Nigerii, owoce Groszkowego Bakłażanu spożywane są przez kobiety w celu wywołania i zwiększenia laktacji.

ZASTOSOWANIE MEDYCZNE

Owoce Solanum torvum, a także jego liście i korzenie, używane były od dawnych czasów jako środki lecznicze, przez wiele różnych kultur, do których dotarła jego uprawa, ze Środkowej i Południowej Ameryki. Używane są one w Ajurwedzie, Siddha (tradycyjny system medyczny Sri Lanki) i Tradycyjnej Chińskiej Medycynie, w ten sam sposób co surowiec z bardzo podobnego gatunku - Solanum indicum, który jest rodowity dla Indii i używany był w tym regionie jako lek od czasów starożytnych. W wielu krajach tropikalnych, Solanum torvum staje się obecnie mniej środkiem medycyny ludowej, a bardziej oficjalnie uznanym lekiem ziołowym. Wiele współczesnych testów naukowych, dowiodło skuteczności tej rośliny w zwalczaniu poszczególnych chorób. A badania fitochemiczne przyniosły rozpoznanie składników chemicznych znajdujących się w jej tkankach. Jednym ze związków chemicznych wyizolowanych z Solanum torvum jest solasonine - który jest używany jako składnik początkowy w hemisyntezie kortyzonu i steroidowych hormonów płciowych do produkcji doustnych środków antykoncepcyjnych. Owoce, liście, pędy lub części nadziemne w całości i korzenie, często wymieniane są jako posiadające te same zastosowania lecznicze, używane zarówno świeże jak i ususzone. Niemniej jednak postanowiłem umieścić oddzielnie zebrane informacje dotyczące użycia medycznego poszczególnych części tej rośliny.

OWOCE

Owoce Solanum torvum są bardzo odżywcze, zawierają wiele witamin i minerałów ważnych dla normalnego funkcjonowania organizmu. 100g owoców dostarcza 47cal. Groszkowy Bakłażan w dużej mierze składa się z wody (80-86%), zawiera węglowodany 7.03%, proteiny 2.32%, tłuszcze 0.27%, i błonnik 3.99%. Owoce te są bogate w mikroelementy takie jak żelazo 76mg/kg, mangan 19mg/kg, miedź 2.6mg/kg, cynk 21mg/kg i wapń 221mg/kg. Zawierają także dużo witaminy C (2.686 mg/100g), B-kompleks (Tiaminę, Ryboflawinę, Niacynę), witaminę A (0.078mg/100g) i witaminę E.
Owoce te zawierają bioaktywne związki chemiczne takie jak : sitosterol D-glucoside, carpesterol, glycoalcaloids (solamargine, do 1% solasonine), fenole (phenol 2,3,5 trimethyl), flawonoidy, isoflawonoidy (torvanol A), isoflavonoid sulfate, steroidal glycosides (torvosides), jurubine, saponiny, terpenoidy, taniny, methyl caffeate, chlorogenone i stigmasterol (nasiona).
Tak jak w przypadku wielu innych jadalnych i leczniczych gatunków z rodziny psiankowatych, ważne jest aby zachować wysoką ostrożność z Solanum torvum, jeśli nie jest się pewnym w 100% co do tej rośliny. Istnieją setki gatunków Solanum (Psianka) i wiele z nich wygląda bardzo podobnie, i łatwo się krzyżuje zapylając nawzajem i tworząc hybrydy, lub mutuje tworząc szczepy, które mogą mieć właściwości toksyczne. Kompozycja związków chemicznych tych roślin różni się również na skutek różnic środowiskowych, gleby, warunków pogodowych, zanieczyszczeń środowiska, itp. Istnieją zanotowane przypadki zatrucia owocami, które wyglądały całkowicie jak zwyczajne jagody Solanum torvum, ale wyniki późniejszych testów wykazały w nich zawartość nienaturalnych dla nich związków toksycznych. W niektórych przypadkach zanotowano u pacjentów istotne zaburzenia neurologiczne takie jak : zawroty głowy, bełkotliwa mowa, paraliż twarzy, ataksja, osłabienie, a także nadciśnienie, dezorientacja i niewydolność układu pokarmowego. Kilka przypadków było na tyle poważnych że wymagało intensywnej opieki, z niewydolnością oddechową wymagały pomocy respiratoryjnej. Dlatego najlepiej jest używać jedynie Solanum torvum z zaufanego źródła oraz hodować rośliny rozmnażane tylko przez sadzonki (dla zachowania oryginalnych genów). Ale jeśli bardzo chcesz spróbować nieznane dzikie rośliny które wyglądają jak Groszkowy Bakłażan, zachowaj maksymalną ostrożność.

Owoce Solanum torvum posiadają działanie : przeciwzapalne (właściwości porównywane do hydrokortyzonu), przeciwutleniające, przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze, przeciwbiegunkowe, przeciwcukrzycowe, ochraniające wątrobę, nerki i serce, moczopędne (porównywane do standardowego leku Furosemidu), uspokajające, przeciwbólowe, tonizujące, hematopoetyczne i erytropoetyczne (wspomaga tworzenie nowych komórek krwi), przeciwrakowe, regulujące działanie układu odpornościowego, wiatropędne i przeciwrobacze. Wodne ekstrakty ze skórki owocu wykazały działalność antybakteryjną porównywalną do komercyjnych antybiotyków - Chloramfenikolu i Streptomycyny. Ekstrakty z nasion S. torvum wykazały interesujący potencjał przeciwdepresyjny. Uznaje się również że owoce te wzmacniają układ nerwowy i poprawiają pamięć.
Owoce Groszkowego Bakłażanu są spożywane na świeżo, suszone lub gotowane, a także odwary z nich pite są w celu leczenia chorób takich jak : powiększenie wątroby i śledziony, przeziębienie, kaszel, astma bronchitowa, gorączka (posiadają reputację zwiększania ilości białych krwinek podczas gorączki), malaria, bóle brzucha, biegunki, infekcje mikrobiologiczne (m.in. Candida albians, Streptococcus faecalis i herpes simplex virus type 1), pasożyty jelitowe, upławy, nadciśnienie tętnicze, w celu uśmierzenia bólów głowy oraz innych bólów, na bezsenność, bielactwo nabyte, a także używa jako antidotum na trucizny.

W Indonezji owoce Solanum torvum są szeroko stosowane w leczeniu schorzeń prostaty (świeże, niedojrzałe owoce są spożywane każdego dnia). Wodne ekstrakty z owoców i korzeni Solanum torvum dowiodły wysokiej skuteczności przeciwko rakowi piersi. W Sierra Leone wywary z owoców podawane są dzieciom jako środek na kaszel. Smażone owoce są również spożywane jako lek na kaszel. W Indiach owoce Groszkowego Bakłażanu używane w celu poprawy wzroku, a także uważa się że ich spożywanie leczy paraliż. W Indonezji owoce te tłuczone są razem z liśćmi Kurkumy (Curcuma domestica) i przykładane jako okłady na oczy w celu wyleczenia jaglicy (przewlekłego zapalenia rogówki i spojówek). Nepalczycy używają sok z kwiatów S. torvum zmieszany ze słoną wodą, jako krople do oczu. W Kamerunie, sok z owoców używany jest do leczenia infekcji skóry takich jak ropnie, ran po ukąszeniu pchły chigoe (jigger), grzybicy woszczynowej, grzybicy stóp, a także chorób skórnych u zwierząt. Sok z owoców używany jest również miejscowo aby pozbyć się podrażnienia po ugryzieniach mrówek. Soku lub odwaru z owoców, używa się do płukania owrzodzonej jamy ustnej. W Arunachal Pradesh w Indjach zmiażdżone owoce przykładane są do dziąsła w celu pozbycia się infekcji dziąsła i bólu zęba. W Ghanie niedojrzałe owoce i liście Solanum torvum używane są przeciwko gruźlicy, owoce są także spożywane w celu powstrzymania palpitacji. Na Sri Lance sproszkowane owoce wypijane są z wodą jako środek na infekcje krocza, w celu wyrównania poziomu cukru we krwi owoce spożywane są 4 dni w tygodniu. świeże owoce spożywane są również w celu wzmocnienia kości. Dojrzałe lub niedojrzałe owoce cenione są za efekt wzmacniający i tonizujący, a także za wspomaganie zwiększania ilości krwi w ludzkim organizmie, co jest szczególnie pomocne w okresie poporodowym oraz przy anemii. Owoce Solanum torvum zwiększają wytwarzanie mleka będąc częścią diety kobiet po porodzie.

LIŚCIE

Liście Solanum torvum są bogate mikroelementy takie jak : żelazo, magnez, cynk, sód, potas, witaminy B6, B12 i C. Zawierają glikoalkaloidy (0.0039%), pochodne solasodine, solasonine (0.0043%) i solamargine (0.0028%), alkaloidy, sterole (sitosterol, stigmasterol, campesterol i steroidy, solanum alkaloid, glikozydy, flawonoidy (kwercetynę, rutynę, kamferol), isoflawonoidy (isokwercetynę, torvanol A), taniny, saponiny, aminokwasy, 2- Hexadecen-OL,3,7,11,15-Tetramethyl, 9,12,15 octadecatrieonic acid, tetratriacontanic acid, triacontanol, elemene, steroidal lactone saponins, spirostanol glycosides, henriacontane, neochlorogenin, neosolaspigein i solaspigenine.

Liście S. torvum posiadają działanie : obniżające ciśnienie krwi, hemostatyczne, przeciwzakrzepowe, wspomagające pracę serca, uspokajające, poprawiające trawienie, przeciwutleniające, moczopędne, przeciwzapalne, przeciwbólowe, larwobójcze, ochraniające wątrobę, przeciwwrzodowe, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwwirusowe, przeciwrakowe, przeciwkonwulsyjne i przeciwspazmatyczne.
Liście te są zazwyczaj spożywane w formie odwarów lub naparów, ale wyciągi alkoholowe są również sporządzane, w celu leczenia : przeziębienia, kaszlu, astmy, gorączki, malarii, reumatyzmu, napadów padaczki, powiększenia wątroby i śledziony, infekcji drożdżycowych, rzeżączki, bóli brzucha, wrzodów żołądka i dwunastnicy, obrzęków, schorzeń prostaty, zainfekowanych ran, nadciśnienia tętniczego, zastoju krwi, bielactwa nabytego, w celu polepszenia laktacji i rekonwalescencji, a także używane są do płukania jamy ustnej przy owrzodzeniach lub próchnicy zębów,
Zewnętrznie odwary z liści używane są do obmywania i okładów na owrzodzenia, krosty, świerzb, krwawienia, rany, oparzenia i wysypki. Kubańczycy stosują na krosty świeży wyciśnięty z liści sok. Świeże zmiażdżone liście S. torvum są również używane w formie okładów na rany i stłuczenia, a ususzone i sproszkowane liście używane są jako posypka dla zatamowania krwawienia. Odwary z liści mogą być również używane do kąpieli dla złagodzenia wrzodów i swędzenia. W Santa Lucia świeże liście używane są do nacierania stóp w celu zwalczenia grzybic. Na Haiti masaż świeżymi liśćmi i nasionami stosowany jest przeciw gorączce.

W Papui Nowej Gwinei, sok wyciskany jest z ogrzanych nad ogniem liści, rozcieńczany z wodą i pity w celu zwalczania bólów głowy i malarii. W Ghanie szklanka odwaru z korzeni i liści Solanum torvum pita jest przed posiłkiem przeciw malarii. W Indiach sok z liści używany jest do obniżania temperatury ciała, ususzone sproszkowane liście spożywane są jako lek przeciwko cukrzycy, pasta z liści używana jest do kąpieli noworodków w celu uchronienia ich przed infekcjami. Z liści i kwiatów Solanum torvum sporządzany jest syrop na przeziębienie.
Na Wybrzeżu Kości Słoniowej, kobiety plemienia Anyi-Ndenye używają liści Solanum torvum podczas 2-3 trymestru (4-9 miesiąc) ciąży, w postaci ,, leczniczych posiłków ''. Ale za to w Południowych Indiach zanotowano ich tradycyjne użycie w celu wywołania aborcji - ,, 3-5ml ekstraktu z liści podawane jest doustnie przez 5 dni ''. W innym dokumencie naukowym, z Medical College w Tamil Nadu, umieszczono informację o tym że liście S. torvum są znane jako skuteczny tradycyjny środek używany dla ,, regeneracji i wyzdrowienia podczas ciąży ''. W Indiach korzenie blisko spokrewnionego Solanum indicum używane są w leczeniu bezpłodności u kobiet. Jako że są to jedyne dostępne informacje, na temat bezpieczeństwa używania tego zioła podczas ciąży. Wnioskować można że używanie liści Solanum torvum jest niebezpieczne jedynie w początkowym okresie ciąży (pierwszy trymestr), ale najlepiej jest zachować ostrożność.

KORZENIE

Niewiele jest badań przeprowadzonych nad zawartością chemiczną korzeni Solanum torvum, ale glikozydy steroidowe (astorvosides A-G) i jurubine zostały z nich wyizolowane.
Korzenie te posiadają działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze, przeciwzapalne i przeciwnowotworowe. I używane są przeważnie w formie odwarów na bóle brzucha, niestrawność, brak miesiączki (amenorrhoea), reumatyzm, zapalenie pęcherza moczowego, choroby weneryczne (rzeżączka, zapalenie cewki moczowej), gruźlicę i malarię. Zewnętrznie stosuje się je na wrzody, rany, krwawienia, oparzenia i wysypki.
Na Filipinach wywary z korzeni Solanum torvum pite są dla zneutralizowania zatrucia, oraz podawane są kobietom po porodzie aby zapobiec utracie krwi. W Malezji zmiażdżone korzenie przykładane są do pęknięć na stopach. W Indonezji, nalewka z posiekanych korzeni zalanych alkoholem z ryżu na dwa tygodnie, jest spożywana na noc (głównie przez młode bardzo szczupłe kobiety) w celu stymulacji przybrania większej masy ciała. W Bangladeszu, połączenie soku z korzeni i liści S. torvum używane jest do leczenia astmy, cukrzycy i nadciśnienia. W Brazylii sok z korzeni używany jest do zwalczania schorzeń wątroby, gruźlicy oraz jako środek przeciw anemii. Nepalczycy spożywają sok z korzeni w celu powstrzymania wymiotów wywołanych osłabieniem. Zmiażdżony korzeń wkładany jest w miejsce ubytków w zepsutych zębach aby powstrzymać bóle zębów. W Indiach w regionie Tripura, proszek z suszonych korzeni używany jest miejscowo na kłykciny - brodawki weneryczne (condyloma). Korzeń Solanum torvum (300 ug/ml) silnie ograniczył produkcję melaniny w komórkach melanoma B16 bez znaczącej cytotoksyczności.