niedziela, 20 maja 2018

Laggera alata - Laggera oskrzydlona

English version

    KRÓTKA CHARAKTERYSTYKA

   Laggera alata jest wieloletnim krzewem rosnącym głównie w tropikalnej części Afryki i Południowo-wschodniej Azji. Rodzaj Laggera należy do rodziny Astrowatych i składa się z około 20 gatunków aromatycznych roślin. Z których większość, jak Laggera alata, Laggera aurita, Laggera tomentosa, Laggera pterodonta and Laggera crispata jest wysoce ceniona jako rośliny lecznicze (zazwyczaj używane zamiennie na te same schorzenia). I w ostatnich latach, dzięki badaniom naukowym potwierdzającym ich właściwości medyczne, przeszły z miana ludowych środków leczniczych do rangi oficjalnego leku współczesnego ziołolecznictwa, w niektórych krajach. A nawet zyskały pewne zainteresowanie wśród osób praktykujących medycynę ortodoksyjną. Jednakże żaden z gatunków Laggera nie jest popularny nigdzie poza niektórymi krajami afrykańskimi i Chinami, nawet większość zielarzy i botaników z innych krajów nigdy w życiu nie słyszała o tej roślinie.
   W Chinach, gdzie L. alata i L. pterodonta rosną na dziko w wielu regionach na południu i wschodzie, używane są one w systemie Tradycyjnej Chińskiej Medycyny od kilkuset lat, głównie na zapalenie wątroby i dolegliwości wątroby, bronchit, infekcje bakteryjne i stany zapalne. A obecnie Chiny są liderem z największą liczbą badań fitofarmakologicznych i laboratoryjnych przeprowadzonych nad tymi ziołami.
   Pomimo że tylko w kilku źródłach jest krótka wzmianka o tym że Laggera alata występuje na Filipinach, i nie znalazłem żadnego śladu informacji o jej użyciu w tradycyjnym lecznictwie na Filipinach. To właśnie tu znalazłem tą roślinę, której nigdy wcześniej nie widziałem ani nie czytałem o niej. Było to rok temu, kiedy przemierzałem góry w okolicach miasta Baguio, na północy Luzon, robiąc badania terenowe, i znalazłem tą roślinę która nie przypominała żadnej innej rośliny którą kiedykolwiek widziałem na żywo lub na zdjęciach. A kiedykolwiek znajdę całkowicie nowa roślinę o której nic nie wiem, jedynym sposobem na oszacowanie jej potencjalnej użyteczności nie ryzykując otrucia się jest ...  potarcie jej i powąchanie.
   Jej zapach był tak unikalny i przyjemny że od razu się w nim zakochałem. A jako że większość miło pachnących roślin jest nie tylko użyteczna do celów perfumeryjnych, ale także ma jakieś zastosowania medyczne, postanowiłem wziąść tą roślinę do domu i dowiedzieć się co to takiego i na co może być użyteczne. Jako że roślina ta była drobna i nie miała kwiatów zajęło mi pół roku zanim ją zidentyfikowałem. Miałem szczęście znaleźć zdjęcie rośliny o tak samo charakterystycznie uskrzydlonych pędach jak u mojej, przeszukując listę ziół używanych w Tradycyjnej Chińskiej Medycynie.
    Tak więc udałem się z powrotem w miejsce gdzie znalazłem swoją roślinę (jedyne miejsce gdzie kiedykolwiek widziałem ją rosnącą), i miałem szczęście znaleźć kilka osobników tego gatunku już w stanie rozkwitu. Dzięki temu nie miałem już najmniejszej wątpliwości że jest to rzeczywiście Laggera (roślina którą pół roku wcześniej wziąłem do domu i posadziłem w donicy wciąż nie zakwitła jeszcze). Zebrałem jej trochę aby spróbować jak smakuje z niej napar, i od tamtej pory jest to jedna z moich ulubionych herbatek ziołowych. Jej smak sam w sobie nie jest niczym specjalnym, tylko dosyć gorzkim. Ale jej aromat jest tak silny, unikalny, bardzo przyjemny, orzeźwiający, ożywczy i poprawiający samopoczucie, że polecam jej spróbowanie każdemu kto ma do tego okazję. Jak dla mnie jest to doskonały przykład zioła które może nie tylko poprawiać stan zdrowia, ale także przynosić przyjemność dla kubków smakowych i umysłu.
   W Chinach w prowincjach Junan i Seczuan, Laggera pterodonta, która jest blisko spokrewniona i bardzo podobna do L. alata, nazywana jest często Chou Ling Dan - aromatyczne panaceum. W niektórych regionach Afryki magiczne właściwości przypisywane są do Laggery alata. W Republice Południowej Afryki mówi się że, kameleon, popularny przybór czarowników, nigdy nie wspina się na tą roślinę, dlatego lud Yoruba używa jej do ochrony przed czarami. Roślina ta palona jest w domach w celach dezynfekcji (sproszkowane liście można palić na rozgrzanym metalu lub żażących się węglach), aby odpędzić lub zabić komary, muchy i pluskwy. Pali się ją również zamiast tytoniu i mówi się że jej palenie ma działanie narkotyczne.
   Laggera alata zwana jest Liu Leng Ju w Chinach kontynentalnych i Luk-ling-guk w Hongkongu. Jej inne nazwy potoczne to m.in.: Agemo-kogun, Eru-taba (Nigeria), Depack-kenan, Depackkenan, Negikock (Ngomba'a, KamerUn), Ireme (Rutooro, Uganda), Igikatsikatsi, Igitotsi, Igitabitabi, Umutamatama (Ruanda), Kapitisbossie, Muishondbossie (Republika Południowej Afryki), Ludenyikumbwe, Mdenyi-kumburi, Muuga (Tanzania), Rutapatsikidzi (Zimbabwe), Winged-Stem Laggera, False Tobacco (Angielski), Menthe des Pygmées (Francuski), Lumra (Hindi), Bodo-kalar (Gudźarati), Bettada, Kuppegida (Kannada), Managre Jhar (Nepali), Amadok (Garhwal, Indie).
   Laggera alata jest wciąż niekiedy nazywana Blumea alata, i posiada ona także inne botaniczne synonimy, które wyszły z użytku : Conyza alata, Erigeron alatum, Vernonia alata, Inula exsiccata, Laggera angustifolia, Triplostegia epilobiifolia.



          UPRAWA I ZBIÓR

   Laggera alata jest zielnym, wpółzdrewniałym, wieloletnim ale krótkowiecznym krzewem, który potrafi osiągać 3m wysokości, ale zazwyczaj dorasta jedynie do ok 1 metra. Rośnie ona na otwartych polach, sawannach, zaroślach, obrzeżach lasów, nasłonecznionych polanach i nasłonecznionych stokach górskich, w tropikalnej części Afryki, na Madagaskarze i w niektórych częściach Pakistanu, Indii, Chin (głównie w rejonach Himalajów), i Południowo-wschodniej Azji, na wysokościach do ok. 2500m. Roślina ta kocha słońce i wysokie temperatury, dobrze sobie radzi z upałami i suszami, ale nie znosi mrozów i wymaga dobrze przepuszczalnej gleby.
   Pomimo że w niektórych regionach występuje obficie i wciąż jest głównie zbierana ze stanu dzikiego, niekiedy jest ona sadzona w ogrodach w celach użycia medycznego. W Gabonie roślina ta sadzona jest dookoła domów aby przeciwdziałać złym wpływom czarowników. Laggera ogólnie kwitnie w sezonach letnich lub suchych, co oczywiście przypada różnych rejonach globu na różne okresy (na Filipinach jest to między grudniem a marcem).
   Może być ona zbierana do suszenia o każdej porze roku, ale osobiście sugerował bym zbiór całych szczytów w czasie kwitnienia, a korzeni w okresie spowolnionej wegetacji. Można również zbierać ją wyrywając w całości z korzeniami, jeśli nie ma się w planach pozostawienia jej do ponownego odrośnięcia. Szczególnie w miejscach gdzie Laggera alata rośnie jedynie jako roślina jednoroczna, ze względu na mroźny lub ekstremalnie suchy sezon którym nie jest w stanie przetrwać nawet jej korzeń. I pomimo że tradycyjnie w Chinach suszy się ją na słońcu, ja polecałbym raczej suszyć jej nadziemne części w cieniu, dla lepszego zachowania olejków eterycznych. Oczywiście jak ze wszystkimi aromatycznymi ziołami, mając stały dostęp do tej rośliny najlepiej używać jest ją świeżo zerwaną, można wtedy zbierać same pojedyncze liście lub kwiaty, wyrządzając roślinie minimalną szkodę aby szybciej wyprodukowała dla nas kolejne.


                                                                                     
        ZASTOSOWANIE KULINARNE

  Herbata z nadziemnych części (łodygi z kwiatami i liśćmi) rośliny Laggera alata jest bardzo gorzka i aromatyczna, aby w pełni rozkoszować się jej unikalnym, wspaniałym aromatem napary nie mogą być za mocne. W przeciwnym razie ich gorycz przysłania odczuwanie aromatu. Tylko jedna pełna łyżeczka do herbaty świeżych drobno posiekanych kwiatów i liści na 250ml kubek wystarcza na wspaniałą orzeźwiającą herbatkę (jeśli chodzi o dobrej jakości susz to mogą to być 2 lub 3 łyżeczki).
   Należy ją zaparzać przynajmniej przez pięć minut pod przykryciem, tak aby aromat pozostał w kubku, żeby można było go uwalniać go podczas połykania naparu. Jest to naprawdę jedna z moich ulubionych herbat, a jej aromat jest tak stymulujący, ożywiający i poprawiający samopoczucie. Że mam nadzieję pewnego dnia wyekstraktować czysty olejek eteryczny z tej rośliny, do użycia w aromaterapii i jako odświeżacz do mieszkania.



       ZASTOSOWANIE MEDYCZNE

   Laggera alata i blisko z nią spokrewnione gatunki Laggery są wysoce poważane i szeroko stosowane jako środek medycyny ludowej w wielu regionach tropikalnej Afryki. Cieszą się również pewną popularnościa w Chinach, gdzie używane są jako lecznicze zioło od kilkuset lat. Jako że wzrasta zainteresowanie Tradycyjną Chińską Medycyną, jak i również Afrykańskimi roślinami leczniczymi, naukowcy zaczęli się interesować również i tym ziołem. Niewielka liczba badań została przeprowadzona całkiem niedawno w Chinach i kilka w krajach Afrykańskich, sprawdzając fitochemię roślin Laggera i testując jej właściwości medyczne w testach laboratoryjnych. Jednak rośliny gatunku Laggera wciąż pozostają prawie całkiem nieznane w reszcie świata, zarówno w ziołolecznictwie jak i botanice.
   Laggera alata jest opisana w Tradycyjnej Chińskiej Medycynie jako ziele o silnym zapachu, gorzkim smaku i lekko ciepłej naturze, tymczasem jej korzeń opisany jest jako o silnym smaku i chłodnej naturze. Cała roślina uznawana jest za usuwającą szkodliwe gazy i nadmiar wilgoci z organizmu, pozbawiającą zastojów i oczyszczającą z toksyn.
   W terminologii Ziołolecznictwa Zachodniego L. alata określana jest jako zioło : aromatyczne, ochraniające wątrobę, przeciwutleniające, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgorączkowe, przeciwrakowe, przeciwbiałaczkowe, antydotyczne, emmenagogiczne, tasiemcobójcze i fungistatyczne. Jej olejek eteryczny posiada dowiedzione działanie antybakteryjne i przeciwgrzybicze, ale prawdopodobnie większość z wymienionych powyżej aktywności medycznych jest również właściwościami samego wyekstraktowanego olejku lotnego.
   Roślina ta zawiera : trójterpeny, flawonoidy, glikozydy flawonoidowe, fenole, polifenole, alkaloidy, sterole, saponiny, kwasy organiczne, aminokwasy i sacharydy, isochlorogenic acids, 3,4-O-dicaffeoylquinic acid, eremophiloids, eudesmanoids, thymoquinol dimethyl ether, α-eudesmol, eudesmane glucosides (alatosides A–D), sesquiterpene glucosides, eudesmane sesquiterpenes,  megastigmane glucoside (alatoside E), artemetin, i olejek eteryczny (0.8% - 2.78%)
   Olejek eteryczny Laggery alata składa się głównie z seskwiterpenów, monoterpenów i phenolic ethers, zawiera : thymoquinol dimethyl ether zwany również 2, 5-dimethoxy-para-cymene (24.4% - 44%), β-caryophyllene (30.5%), terpinen-4-ol (27.6 %), a-muurolene (21.2%), a-caryophyllene (16.2%), sabinene (3.6% - 16%), germacrene-D (8.4% - 15.4%), cis-chrysanthenol (11.8%), chrysanthenone (8.7%), α-humulene (6.2%), α-terpine (5.5 %), thymol methyl ether (4.6%), filifolone (3.5%), 6‐hydroxycarvotanacetone (3%), (E)-Caryophyllene (2.3%), beta-Bourbonene (2.5%), 4hydroxycarvotanacetone‐7‐O‐angelate (2%), eudesmane-type sesquiterpenoids (α-eudesmol, 7-epi-γ-eudesmol and 7-epi-β-eudesmol), sesquiterpene compounds (β-selinene, 7-epi-α-eudesmol, isointermedeol, juniper camphor, β-dihydroagarofuran), sesquiterpenoid alcohols (nerolidol, elemol, alpha-cadinol).

 
   Wszystkie części rośliny Laggera alata mogą być używane świeże lub suszone. Łodygi z liśćmi i kwiatami przyjmowane są zazwyczaj doustnie w formie naparów lub wywarów, z kolei wyciągi alkoholowe zazwyczaj sporządza się z korzeni Laggery. Mogą być one używane w leczeniu takich chorób jak :

 - Problemy z wątrobą, w Chinach zioło to jest najbardziej znane ze swoich właściwości ochraniających wątrobę, i posiada długą tradycje użycia przeciwko zapaleniu wątroby, marskości wątroby (korzeń), i innych dolegliwości wątrobowych. Badania potwierdziły silne właściwości hepatoprotekcyjne i przeciwutleniające tej rośliny, Isochlorogenic acid A wyekstraktowany z Laggery alata dowiódł swojej efektywności przeciwko wirusowi zapalenia watroby typu B.

- Stany zapalne, w szczególności zapalenie watroby, bronchit, zapalenie płuc, zapalenie zatok przynosowych, artretyzm, reumatyzm, zapalenie nerek i obrzęki. Stwierdzono że przeciwzapalne działanie tego zioła wynika z zahamowania formacji prostaglandyny.

- Infekcje, zioło to jest używane do zwalczania wielu różnych rodzajów infekcji bakteryjnych i wirusowych, takich jak : przeziębienie, zapalenie płuc, zapalenie zatok przynosowych, gruźlica, biegunki, waglik, czyraki, skrofuloza, różnego rodzaju dermatoz i świądu. Roślina ta wykazała w testach aktywność przeciwko Gram-dodatnim mikroorganizmom i wirusom.

- Gorączki, wywar z liści stosowany jest w Kamerunie przeciwko durowi brzusznemu, a napar z liści używany jest do inhalacji przeciwko gorączkom w Gabonie.

- Problemy z układem oddechowym, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, gruźlica, kaszel z uczuciem gorąca w płucach, i inne dolegliwości płucne. W Tanganice sok z liści i wywary z korzeni pite są w piwie przeciwko zapaleniu płuc, a wióry z korzenia nacierane są na miejsca skaryfikacji na klatce piersiowej.

- Nowotwory. W Kenii zioło to używane jest w leczeniu raka, wywary z suszonych liści pite są na guzy żołądka. W Nigerii, Laggera alata stosowana jest przeciwko nowotworom skóry, zioło to jest również ważnym składnikiem receptur Tradycyjnej Chińskiej Medycyny na maści na raka skóry. Ekstrakt z L. alata zachamowuje proliferację i wywołuje apoptozę ludzkich komórek raka jajników  (HO-8910) in vitro. Dwa seskwiterpeny typu eudesmane wyekstraktowane z Laggera alata zachamowują angiogenezę i tłumią migrację komórek raka piersi.

- Dolegliwości kobiece, w Chinach zioło to stosowane jest na brak miesiączki. W Kamerunie powszechnie stosuje się je w leczeniu problemów układu rozrodczego, bóli menstruacyjnych, upławów, chorób wenerycznych, wywary z liści są pite w winie z soku palmy z gatunku Raphia (Raffia wine). Sok z rośliny Laggera używany jest w Wybrzeżu Kości Słoniowej i Burkina Faso jako środek poprawiający ukrwienie macicy (emmenagogue).

- Bóle, roślina ta jest często stosowana w kuracji bóli międzyżebrowych, reumatycznych i bólów głowy. Wywary używane są do płukania ust na ból zęba. W Wybrzeżu Kości Słoniowej i Burkina Faso, zmiażdżonymi liśćmi i proszkiem z tej rośliny naciera się, a sok z liści w piwie pije na bóle klatki piersiowej lub międzyżebrowe. Inhalacje z naparów z liści używane są w Gabonie przeciw bólom reumatycznym. W Tanganice wywary z rośliny używane są do gorących okładów na bóle pleców a sproszkowaną wciera się w miejsca skaryfikacji, Na Madagaskarze inhalacje i obmywanie głowy stosowane jest na bóle głowy, a zmiażdżonymi liśćmi masuje się  twarz i czoło przy zawrotach głowy. W Zimbabwe liście używane są przeciw konwulsjom, bólom głowy i bólów w nogach.W Kamerunie Laggera alata jest powszechnie stosowana na bóle menstruacyjne.

- Zatrucia, Laggera jest stosowana tradycyjnie jako ziołowy lek aleksifarmiczny (antidotum na trucizny), w Chinach zioło jak i korzeń podawane są doustnie na ukąszenia jadowitych węży. Na ukąszenie Green Bamboo Snake 60g korzenia Lagera jest miażdżone, i wyciśnięty sok jest pity, świeże liście są miażdżone i przykładane w miejsce ukąszenia.

 - Tasiemce, w Nigerii zioło to używane jest do usuwania tasiemców. Zarówno w Mali jak i Burkina Faso liscie, kwiaty i łodygi tej rośliny są suszone i sproszkowywane, mała łyżeczka jest spożywana w zsiadłym mleku po dniu poszczenia, i mówi się że tasiemce są usuwane w ten sposób bez bólów żołądka ani biegunki.

 - Zaburzenia mózgu i choroby mentalne, w Zimbabwe liście Laggery alata używane są przeciw konwulsjom i bólom głowy, napary, lewatywy i maści używane są również w leczeniu obłędu. W Wybrzeżu Kości Słoniowej sok z tej rośliny wkrapla się do nosa jako błyskawiczny środek na ataki szału. Na Madagaskarze zmiażdżonymi liśćmi masuje się twarz i czoło w przypadkach zawrotów głowy. W Gabonie liscie palone są tak jak tytoń, a ich dym uważa za działający narkotycznie. W Chinach na nieustający ból głowy lub szok poporodowy pije się wywar z 60g świeżego korzenia Laggery.


   Standardowe dawki Laggery alata w systemie Tradycyjnej Chińskiej Medycyny dla użytku doustnego to : wywary z całej rośliny 9-15g suszu lub 30-60g świeżego zioła; lub wyciśnięty z niego sok. Wywary z korzeni 15-30g suszu lub 60g świeżego. 


  Zastosowania użytku zewnętrznego Laggery alata :

- zmiażdżone ziele lub wywary używane są tradycyjnie do okładów na czyraki, oparzenia, obtarcia, artretyzm i dermatozy 

- zioło to jest jednym z głównych składników receptur Tradycyjnej Chińskiej Medycyny na maści przeciw rakom skóry 

- inhalacje i obmywania wywarami głowy stosowane są na Madagaskarze na bóle głowy, a zmiażdżonymi liśćmi masuje się twarz i czoło w przypadkach zawrotów głowy 

- wywar uzyskany na skutek długiego gotowania łodyg z liśćmi używany jest do obmywania chorych osób przez Masajów w Kenii 

- w Tanganice, w przypadkach powiększenia śledziony wiórami z korzenia naciera się ten obszar 

- liście zmiażdżone na pastę przykłada się na zapalenia spojówek i obolałe oczy

- w Zimbabwe napary z liści, lewatywy i maści stosowane są w leceniu obłędu

- w Chinach pasta ze świeżych liści przykładana jest na ukąszenia węży 

- liśćmi można nacierać skórę aby odstraszyć komary i muchy, oraz w celu ogólnej dezinfekcji 





































































       Źródła

,, A Textbook of Medicinal Plants from Nigeria '' - Tolu Odugbemi, Tolu Odugbemi, 2008
,, International Coalition of Traditional and Folk Medicine ; Northeast Asia part 3 '' - Chung Ki Sung, Takeatsu Kimura, World Scientific, 1996

Antidermatophytic Activities of Nine (9) Essential Oils - J.R. KUIATE, S.P. KUATE, N.E. KEMADJOU, S. DJOKOUA, F. ZIFACK AND J. FOKO

ETHNOMEDICINAL VALUE OF PLANTS FOUND IN DHINODHAR HILLS OF KACHCHH REGION OF GUJARAT - HARIBHAI RABARI























poniedziałek, 30 kwietnia 2018

Melothria pendula - Melonetka

English version

     KRÓTKA CHARAKTERYSTYKA

   Melothria pendula jest drobnym pnączem, rosnącym jako wieloletnia ale krótkowieczna roślina w klimacie tropikalnym i subtropikalnym, i jako jednoroczna w klimacie umiarkowanym. Pochodzi ona z Meksyku i Środkowej Ameryki, a obecnie w stanie dzikim występuje na południu i wschodzie USA, Brazylii i niektórych innych krajach Ameryki Północnej, a także w wielu rejonach Południowo-wschodniej Azji i Chinach. Pomimo że roślina ta należy do tej samej rodziny co ogórki, arbuzy i dynie, jej owoce bardziej przypominają jagody. Mają jedynie ok. 1cm długości i pomimo że wiele niedoinformowanych źródeł zniesławia je nazywając trującymi, są one tak naprawdę jednymi z najsmaczniejszych i najfajniejszych, zdrowych warzyw-owoców. Cały sekret polega na tym że trzeba je zjadać kiedy są jeszcze niedojrzałe i zielone, zanim dojrzeją, sczernieją... i staną się silnie przeczyszczające. Kiedy owocki te są wciąż małe smakują dokładnie jak ogórki, kiedy osiągną swój pełny rozmiar ale wciąż są zielone smakują bardziej jak arbuz lub melon. Kiedy są już czarne tylko jeden zjedzony owoc może wywołać silną biegunkę, ale poza właściwościami przeczyszczającymi nie znalazłem żadnej informacji jakoby miały one jakiś szkodliwy wpływ na nasz organizm. Co więcej, w Brazylii ich właściwości oczyszczające żołądek i jelita są nawet wykorzystywane w tradycyjnym lecznictwie.
   Pomimo że jej niedojrzałe owoce są powszechnie spożywane jako świeża warzywna przekąska w niektórych, głównie tropikalnych krajach, a w Meksyku i Tajlandji również liście i młode pędy są jedzone. Melothria pendula jest wciąż często nieznana jako roślina jadalna, nawet w wielu miejscach gdzie występuje na dziko (często jako uciążliwy inwazyjny chwast), i jest prawie całkowicie nieznana w reszcie świata. I bardzo mało jest wiadomo o tym warzywie - owocu w świecie naukowym, pomimo że istnieją skromne informacje o użyciu tej rośliny jako zioła w tradycyjnej medycynie w Meksyku, Brazylii i Surinamie. Zanotowane jest że Majowie używali tej rośliny w celach leczniczych przed czasami kolonializmu, ale obecnie nie jest ona nawet częścią regionalnego głównego nurtu ziołolecznictwa, a jedynie lokalnie używanym wiejskim środkiem na dolegliwości.
   Chociaż jej zbioru dokonuje się prawie zawsze ze stanu dzikiego, w Meksyku czasem jest ona wysiewana celowo, i kilka kultywarów-odmian o różnym smaku jest rozpoznawanych. I istnieją rozbieżne opinie na temat uznania niektórych roślin jako odmiany M. pendula lub jako odmienne gatunki, np. Melothria guadalupensis jest również nazywana Melothria pendula var. chlorocarpa.
   Potoczne nazwy tej rośliny to : Creeping cucumber, Drooping melonette, Guadeloupe cucumber, Little cucumber, Meloncito, Wild cucumber (Angielski), Sandiita, Pepinillo silvestre, Pepinito, Chilacayotito, Tomatito, Esponjuela, Mayil ak, Sandı´a de rato´n, Pentocz, Sandı´a de pa´jaro, Sandı´a chiquita, Sandı´a tzitzi, Sin˜a spuun, Sandı´a tuul, Sandı´a kaan, Sandia xiw, Sandı´a xtulub (w Meksyku), Cereja de Purga, Pepininho-do-Mato, Pepiniculo (Brazylia), Melonettes (Frencuski), Sneki Komkomro, Sneki-komkoro (Surinam), Pipinong-gubat (Filipiny).   Posiada ona również botaniczne synonimy, obecnie raczej nie używane : Apodanthera gracilis, Bryonia convolvulifolia, Bryonia filiformis, Bryonia guadalupensis, Cucumis glaber, Melothria costensis, Melothria fluminensis i Melothria guadalupensis.


        UPRAWA I ZBIÓR

   Melothria pendula jest delikatnym, drobnym, zielnym pnączem, ale jej pędy potrafią dorastać do kilku metrów długości, w szybkim tempie okrywając krzewy lub ogrodzenia, mocując się swoimi wąsami. Rośnie ona jako wieloletnia ale krótkowieczna roślina w klimacie tropikalnym, a w regionach o klimacie umiarkowanym z mrozami mniejszymi niż ok. -9'C jej naziemna część obumiera ale odbija na wiosnę z jej korzeni. Ale w miejscach o bardzo mroźnej zimie występuje jako roślina jednoroczna. Jest ona szeroko rozpowszechniona w Meksyku, na południu i wschodzie USA i w niektórych regionach Środkowej i Południowej Ameryki. W niektórych rejonach tropikalnej Azji uważana jest za obcy zadomowiony gatunek inwazyjny.
   Melothria najbujniej rozwija się w wilgotnej, kompostowej glebie, o lekko kwaśnym lub obojętnym pH. Występuje ona głównie na obrzeżach lasów lub dżungli, na łąkach, wokół stawów, brzegów rzek, i zaroślach na otwartych terenach, w miejscach silnie nasłonecznionych lub lekko zacienionych. Ale można ją również znaleźć rosnącą na słabych, suchych glebach, na terenach miejskich, czasem wyrastającą ze szczelin w betonowym chodniku. Potrafi ona wytrzymać silne upały, a kiedy jest starsza i silniejsza dobrze radzi sobie nawet z dosyć silnymi suszami. Ale jest bardzo wrażliwa na mrozy. Jest często nienawidzona jako uporczywy chwast momentalnie obrastajacy rośliny hodowlane, szczególnie uprawne jako że rośnie ona naprawdę szybko w miejscach dobrze nawodnionych i użyźnionych, i kiedy temperatury są wysokie. I bardzo rzadko hodowana jest celowo.
   Melothria pendula może być z łatwością rozmnażana poprzez nasiona lub odkłady, jako że jej pędy dosyć łatwo puszczają korzenie po zetknięciu z ziemią. Zazwyczaj zbiera się ją ze stanu dzikiego i w klimacie tropikalnym płodzi ona owoce przez cały rok na okrągło. Roślina ta jest dobrą paszą dla przeżuwaczy i psy uwielbiają ją jeść.


      ZASTOSOWANIE KULINARNE

   Owoce Melonetki są przeważnie zjadane na świeżo, ale są one również piklowane i mogą być gotowane, blanszowane lub podsmażane. Kiedy są wciąż bardzo młode smakują dokładnie jak młode ogórki, a kiedy już osiągną swój pełny rozmiar smakują bardziej jak słabo dojrzałe arbuzy lub melony. Ale te Melonetki które są już czarne powinny być unikane, jako że potrafią one wywołać nagłe i silne biegunki. Zielone owoce są bardzo chrupkie i soczyste, są świetną przekąską same i dobrym dodatkiem do sałatek. Są one bardzo pożywne i zawierają 12.6% protein, 16.30% błonnika i  56.8% węglowodanów.
   W Meksyku i Tajlandii liscie i czubki pędów Melothrii pendula są również spożywane. Mogą być one gotowane lub po prostu jedzone na surowo i mają przyjemny łagodny smak.


             ZASTOSOWANIE MEDYCZNE

   Istnieje bardzo niewiele zapisów dokumentujących tradycyjne zastosowanie medyczne Melothrii pendula, chociaż używana była ona przez plemiona Majów od czasów przed kolonialnych. I w wielu miejscach w Meksyku i niektórych w Ameryce Południowej, roślina ta wciąż jest używana jako ludowy środek leczniczy. Brak jest badań fitofarmakologicznych nad M. pendula i roślina ta wydaje się być ogólnie ignorowana przez środowiska naukowe.
   W Meksyku, napary z jej owoców spożywane są jako tonik przy anemii, a gotowane owoce używane są jako środek na choroby sercowe. Napary z naziemnych części tej rośliny są spożywane w terapii cukrzycy, ze względu na ich działanie hipoglikemiczne, a także są używane jako środek przeciw zapaleniu błony śluzowej żołądka, kamieniom i wrzodom. Wywary z liści używane są do obmywania ran i oparzeń. Zmiażdżone świeże części rośliny używane są na ukąszenia węży, i stosowane jako miejscowe okłady na wysypki i hemoroidy, oraz jako środek ogólnie przeciwzapalny.
   W Brazylii, czarne, dojrzałe owoce używane są jako środek przeczyszczający, i dlatego roślina ta nazywana jest tam Cereja de purga (Przeczyszczająca Wiśnia). Stare książki mówią że owoc Melothrii pendula działa tak drastycznie przeczyszczająco, że już połowa jednego zadziała na człowieka a trzy do czterech to dawka wystarczająca dla konia.
   W Surinamie, napar z wąsów czepnych pity jest jako środek przeciw nadkwasocie i podawany jest również dzieciom.
   Z własnego doświadczenia mogę dodać że zarówno świeże owoce, jak i liscie i całe młode czubki pędów działają moczopędnie. Kilka osób już mi powiedziało że zgadzają się z tą opinią ze względu na własne doznania.


































          Niestety pluskwiaki rodzaju Whiteflies (Aleyrodidae) lubią liście Melothri.




   Źródła

,, The Vegetable Kingdom and Its Products '' - Robert Hogg, W. Kent & Co. 1858
,, Medical Botany; Or, Descriptions of the More Important Plants Used in Medicine: With Their History, Properties, and Mode of Administration '' - Robert Eglesfeld Griffith, Lea and Blanchard 1847

ETHNOBOTANY OF THE WILD MEXICAN CUCURBITACEAE - AFAEL LIRA AND JAVIER CABALLERO

Amazonian Brazilian medicinal plants described by C.F.P. von Martius in the 19th century - Ulrike B.Breitbach, Michael Niehues, Norberto P.Lopes, Jair E. Q. Faria, Maria G.L.Brandão

Melothria domingensis (Cucurbitaceae), an endangered Caribbean endemic, is a Cayaponia - Hanno Schaefer and Michael H. Nee

Medicinal Plants of the Guianas (Guyana, Surinam, French Guiana)

https://telmajr.wordpress.com/tag/melothria-pendula/
https://davesgarden.com/guides/pf/go/54306/#b
http://www.eattheweeds.com/creeping-cucumber-melothria-pendula/
http://www.stuartxchange.com/Pipinong-gubat
http://unusualediblesandtheirwildrelatives.blogspot.com/search/label/Melothria%20pendula%20var.%20chlorocarpa
http://www.matosdecomer.com.br/2016/03/pepininho-do-mato-pepiniculo.html