Zioła z Odległych Krain

Szanowni Zielarze. Blog ten poświęciłem artykułom popularyzującym mało lub w ogóle nieznane w Polsce zioła, przyprawy a także warzywa i owoce. Celem moim jest przekazanie Państwu wiedzy, pozyskanej przeze mnie zarówno ze źródeł naukowych jak i własnych doświadczeń i obserwacji. Mam nadzieję, że prezentowane tutaj informacje, będą dla Państwa użyteczne. Chciałbym jednak podkreślić, że spożywanie i użycie medyczne opisanych tu roślin, powinno być skonsultowane z lekarzem.

środa, 25 maja 2016

Sarcandra glabra - Sarkandra, Senryo

English version

KRÓTKA CHARAKTERYSTYKA

Sarcandra glabra jest uroczym, niewielkim krzewem, o ledwie widocznych kwiatach ale pięknych czerwonych jagodach. Jednak wdzięk jest najmniej istotny pośród wielu zalet tej rośliny. Cała ta roślina wydaje przy zmiażdżeniu unikalny, bardzo przyjemny zapach, i używana jest do zaparzania i picia jako herbata. I podczas gdy jedni ludzie delektują się jej smakiem i aromatem, inni spożywają ją jako lek na wiele chorób, w tym raka. Sarcandra glabra jest prawie nieznana poza Południowo-wschodnią Azją, gdzie uprawiana jest w ogrodach, oraz występuje na dziko, od Północnych Indii aż po Japonię i Indonezję. Ale prawdopodobnie pochodzi ona z południowo-wschodniej części Chin, gdzie cieszy się największa sławą, i pełni istotną rolę w systemie Tradycyjnej Chińskiej Medycyny.
Zioło to przez stulecia używane było do zwalczania wielu form nowotworów, a jego, obecnie szeroko badane właściwości przeciwrakowe potwierdzono i udokumentowano wynikami wielu testów laboratoryjnych. Sarcandra glabra opisywana jest jako zioło o neutralnej temperaturze, gorzkie i pikantne, przeciwzapalne i odtruwające, otwierające kanały orbis hepaticus i orbis cardialis. Używana jest osobno lub w preparatach z mieszanek ziół, na dolegliwości układu trawiennego i oddechowego, jak również do zwalczania chorób związanych z osłabieniem wątroby. Tradycyjnie używana jest również w celu zwiększenia sprawności umysłowej, ulgi przy bólach głowy oraz w celu regeneracji przy przemęczeniu i stresie.
W Japonii gałązki Sarkandry z jej czerwonymi jagodami używane są jako dekoracje na Nowy Rok, w ten sam sposób co gałązki z jagodami Ostrokrzewu w USA podczas świąt Bożego Narodzenia. Japończycy nazywają tą roślinę Senryo, Sen-ryo oznacza tysiąc ryo (waluta w epoce Edo), wierzą oni bowiem że przynosi ona szczęście i dobrobyt. Jako surowiec leczniczy, ziele Sarcandra glabra nazywane jest w Japonii Kyu-setsu-cha.
Sarcandra glabra wymieniona jest jako zioło w Farmakopei Chińskiej Republiki Ludowej, pod nazwą Jiu Jie Cha, Guan Yin Cha i Herba Sarcandrae. Tymczasem tylko jako roślina, Sarkandra nazywana jest w Chinach Cao Shan Hu. Inne nazwy tej rośliny to : Zhon Jie Feng (Chiny), Juk Jeol Cho (jako roślina w Korei), Gu Jeol Da (jako lek ziołowy w Korei), Karas Turan (Indonezja), Itsa, Apot, Gipah, Gipas, Gepas, Gapas, Gumak, Somang, Total (w różnych lokalnych językach na Filipinach), Soi Rung, Soi Lang (Wietnam).

Nazwa botaniczna Sarcandra pochodzi od słowa Sarachandra, będącego sanskrycką nazwą tej rośliny, natomiast epitet glabra oznacza gładki i odnosi się do powierzchni liści tej rośliny.

Roślina ta posiada również kilka synonimów, które obecnie są ogólnie poza użyciem - Chloranthus glaber, Chloranthus brachystachys, Chloranthus monander (jako że jest ona blisko spokrewniona i bardzo podobna do Chloranthus'a erectus), i Sarcandra chloranthoides.

A tu obejrzeć można mój filmik o Sarkandrze - https://www.youtube.com/watch?v=TMSp-ZTHqWo

UPRAWA I ZBIÓR

Sarcandra glabra jest wieloletnim, nisko i rozłożyście rosnącym krzewem, osiągającym do 1.5m wysokości i często ponadto w szerokości. W naturze występuje zazwyczaj pod drzewami, nad strumieniami lub jeziorami, ale rosnąć może zarówno na bagnach, jak i suchych piaszczystych terenach, od poziomu morza do 2000m ponad. Dla najlepszego wzrostu należy jej zapewnić wilgotną, kwaśną glebę, bogatą w kompost lub próchnicę, i półcień. Jej kwiaty mają ciekawą z botanicznego punktu widzenia strukturę, jednak są tak drobne, że nie stanowią widocznej ozdoby. Wiele piękna dodają za to jej drobne, jaskrawe, czerwono-pomarańczowe owoce (występują również krzewy Sarkandry o żółto-pomarańczowych owocach, ale są one rzadkością), które utrzymują się na gałązkach przez długi czas, zamieniając ją w roślinę bardzo ozdobną. Najczęściej nazywane są one jagodami, jednak ich struktura należy do owoców określanych w botanice mianem pestkowców.
Sarcandra glabra wytrzymuje mrozy jedynie do około -10*C, ale może być hodowana jako roślina domowa w rejonach o surowszych zimach. Dosyć dobrze znosi ona susze i upały. Świeże liście mogą być zbierane w dowolnym okresie. W celu ususzenia jej zbiory odbywają się latem lub jesienią, suszone są w cieniu, aby zachować zawarte w niej olejki eteryczne.

ZASTOSOWANIE KULINARNE

Liście Sarcandry glabra mogą być użyte świeże (posiekane) lub ususzone do zaparzania bardzo smacznej, pobudzającej, gorzkiej herbaty, o silnym ale łagodnym i relaksującym aromacie. Herbata ta bardzo orzeźwia i ożywia, zarówno pita schłodzona, w upalne letnie dni, jak i gorąca w zimne chwile. Jest również dodawana dla aromatu do Herbaty Czarnej i Zielonej (obie pochodzą z liści krzewu Camellia sinensis). Drobne owoce Sarkandry są jadalne i smakują jak żadne inne owoce lub jagody. Mają wielkość jedynie ok. pół centymetra, miękki i soczysty miąższ otacza pojedyncze, ok. trzymilimetrowe nasiono. Są prawie pozbawione smaku, oprócz delikatnie wyczuwalnej pikanterii, ale za to ich aromat jest niesamowicie intensywny. A po przegryzieniu cienkiej skorupki nasiona (kruchszej od nasion winogron), poczuć można na języku kropelkę łagodzącego olejku. Owoce te mogą być suszone lub prażone, i przy dobrym szczęściu można znaleźć je w sklepach z chińską zdrową żywnością.

ZASTOSOWANIE W AROMATERAPII

Pomimo że roślina ta jest bogata w olejki eteryczne, nadające jej wyjątkowego aromatu, destylowany olejek z Sarkandry glabra nie jest ani dostępny na rynku, ani opisywany w źródłach wiedzy o aromaterapii. Uważam że to wielka szkoda, ponieważ zapach tej rośliny jest bardzo przyjemny, trochę słodki, trochę pikantny, relaksujący i stymulujący jednocześnie. Trudno porównać go z innymi aromatami, to naprawdę unikalny zapach. Moim zdaniem, olejek eteryczny z Sarcandry glabra posiada olbrzymi potencjał w aromaterapii i produkcji perfumeryjnej, który jest niewykorzystywany z powodu wysokiej ceny surowca tej rośliny. Suszone liście, jagody, i cała roślina Sarkandry są bardzo pożądane, w celu wykorzystania ich w formie smacznej herbaty albo preparatów leczniczych. Duże ilości tego zioła potrzebne do ekstrakcji jego olejku eterycznego, kosztowałyby olbrzymie kwoty, i mogłyby być nawet nieosiągalne obecnie w ogromnej liczbie potrzebnej do produkcji na skalę komercyjną.
Ponad 80% olejku eterycznego z Sarcandry glabra składa się z seskwiterpenoidów (z których 3alfa-acetoxy-8,12-epoxyeudesma-4,7,11-triene jest najliczniejszym i stanowi 51.7% olejku eterycznego z liści), olejek ten jest również bogaty w seskwiterpen elemene (15.92%), i zawiera m.in. eremophilene, beta-ocimene-X i coriandryl.

ZASTOSOWANIE MEDYCZNE

Sarcandra glabra należy do tych ziół, które pomimo wielowiekowych tradycji użycia i znaczącej roli we współczesnym ziołolecznictwie w krajach Południowo-wschodniej Azji. Wciąż nieznane są w Euro-amerykańskim ,, Zachodnim Ziołolecznictwie ''. W ostatnich latach przeprowadzono sporo badań naukowych (większość w Chinach), testujących twierdzenia tradycyjnych uzdrowicieli i starych skryptów, dotyczące przeciwrakowych i wielu innych leczniczych właściwości Sarcandry glabra.

Wiele bioaktywnych substancji chemicznych zostało zidentyfikowane w tkankach, tego bogatego w związki lotne zioła, m.in. : kumaryny (isofraxidin, sarcandracoumarin, biisofraxidin, esculetin, scopoletin), phenolic carboxylic acids (kwas kawowy, caffeoylquinic acids, kwas rozmarynowy, isochlorogenic acids), kwas furanowy, kwas bursztynowy, betulinic acid, sesquiterpene lactones, seskwiterpeny (atractylenolides, eudesmanolide, elemanolide, lindenana, germacranolide), chloranthalactone, flawonoidy (kwercetyna, kaempferol-glycosides, astilbin, dihydrochalcones, dihydroxy-flavanones), perhydronaphtofuran derivaties (istanbulin A), triterpene saponins (sarcandrosides), taniny, glikozydy, lignany i polisaccharidy. Właściwości medyczne Sarcandry glabra opisuje się jako : przeciwutleniające, wzmacniające układ odpornościowy, przeciwrakowe, przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybiczne, przeciwzapalne, ochraniające wątrobę, przeciwcukrzycowe, obniżające poziom złego cholesterolu, wiatropędne, uśmierzające ból, przeciwgorączkowe, catagmatic (pomaga w regeneracji złamanych kości), zwiększa ilość płytek krwi w osoczu i poprawia krążenie krwi.
W systemie Tradycyjnej Chińskiej Medycyny, zioło to opisywane jest jako gorzkie i pikantne w smaku, o neutralnej temperaturze, otwierające kanały orbis hepaticus i orbis cardialis, i działające na meridian grubego jelita. Sarkandra jest używana tradycyjnie w Chinach pod postacią ziołowej herbaty lub suplementu diety, w celu podniesienia sprawności umysłowych, oraz regeneracji przy przemęczeniu i stresie. A także ,, w celu pozbycia się żaru we krwi '', aktywacji krążenia krwi i usunięcia krwiaków (typu ecchymoses), wydalenia wiatrów, usunięcia zatorów w meridianach, oraz dla odtrucia organizmu.

Wszystkie części tej rośliny mogą być użyte świeże lub suszone (w cieniu), w formie odwarów i naparów. Sarcandra glabra dostępna jest również na rynku w postaci ekstraktu z owoców i ekstraktu z liści w sproszkowanej formie, tabletek, a nawet przeciwrakowych zastrzyków (ampułki zawierające 2ml ekstraktu S. glabra w octanie etylu - ekstrakt ten posiada dowiedzione działanie inicjowania apoptozy, prowadzące do śmierci komórek rakowy w białaczce).
Sarcandra glabra uważana jest za zioło skuteczne w leczeniu : nowotworów (białaczki, raka prostaty, jelit, żołądka, wątroby, piersi, płuc, trzustki oraz przełyku i jamy nosowo-gardłowej), zapalenia mózgu, zapalenia płuc (także u dzieci i osób z zapaleniem typu lobar pneumonia), infekcji wirusa RSV, lipopolisacharydowego uszkodzenia płuc, kaszlu, stanów zapalnych gardła i krtani, grypy, gorączki, stanów zapalnych układu pokarmowego (zapalenia wyrostka robaczkowego, pęcherzyka żółciowego, błony śluzowej żołądka i jelita cienkiego), czerwonki (shigiellosis, bacillary dysentery), biegunki, nudności, cukrzycy, zaburzeń układu odpornościowego, pierwotnej małopłytkowośći immunologicznej oraz w celu zapobiegania i leczenia małopłytkowości spowodowanej chemioterapią, łuszczycy, leukodermy vitiligo, łupieżu pstrego, chorób wenerycznych, infekcji wirusowych typu HSV i HPV, reumatyzmu, artretyzmu, podagry, artralgii, urazów, zaburzeń krzepnięcia krwi, infekcji pooperacyjnych i skutków ubocznych radioterapii. Odwary i napary z Sarkandry spożywane są również w celu pozbycia się skurczy, bólu głowy, lumbago i bólów wewnętrznych, oraz jako ogólnie wzmacniający zdrowie tonik.
Sproszkowane zioło Sarkandry mieszane jest z alkoholem, tworząc pastę do użytku zewnętrznego, odwary używane są również do obmywania ciała, a zmiażdżone świeże liście stosowane są w formie okładów. Zewnętrzne zastosowanie tego zioła obejmuje kontuzje po upadkach, złamania kości, opuchnięte stawy, zranienia, posiniaczenia, oparzenia, czyraki, cellulitis, ropnie, stany zapalne skóry i infekcje grzybiczne. Na oparzenia stosuje się sproszkowaną Sarkandrę zmieszaną 1/1 z olejem, masując w dotknięte miejsce. Przy reumatyźmie, stosuje się okłady ze świeżych, zmiażdżonych i podgrzanych liści z dodatkiem odrobiny wina.
W Indiach w rejonie Meghalaya, liście Sarcandry glabra używane są w połączeniu z liśćmi Zanthoxylum acanthopodium, kłączem Pteridium aquilinum i liśćmi Polygonum allatum, w formie ciepłych, wilgotnych okładów dla paralityków, osób cierpiących na trąd i różnorodne choroby skórne. Zmielone liście Sarkandry w połączeniu z Imbirem używane są do okładów na ropiejące rany. Ekstrakt z korzenia Sarkandry spożywany jest przy nieregularnej menstruacji.
Według Medycyny Chińskiej, kobiety w ciąży oraz osoby z deficytem yin nie powinny używać tego zioła.

Źródła

,, Common Medicinal Plants of the Cordillera Region (Northern Luzon, Philippines) '' - Leonardo L. Co, CHESTCORE Baguio City 2011
,, International Coalition of Traditional and Folk Medicine - Northeast Asia part I '' - Takeatsu Kimura, Paul P. H. But, Ji-Xian Guo, Chung Ki Sung, World Scientific 1996
,, Chromatografic Finerprint Analysis of Herbal Medicines, Volume III '' - Hildebert Wagner, Rudolf Bauer, Dieter Melchart, Pei-Gen Xiao, Anton Staudiner, Springer 2014
,, The Healing Power of Chinese Herbs and Medicinal Recipes '' - Ethan B. Russo, Joseph Hou, Routledge 2012
,, Herb-drug Interactions in Oncology '' - Barrie R. Cassileth, K. Simmon Yeung, Jyothirmai Gubili, PMPH-USA 2010
,, Medicinal Plants of the Asia-Pacific: Drugs for the Future '' - Christophe Wiart, World Scientific 2006
,, Dirr's Encyclopedia of Trees and Shrubs '' - Michael A. Dirr, Timber Press 2016

http://www.ijcep.com/files/ijcep0010399.pdf
http://nopr.niscair.res.in/bitstream/123456789/2383/1/IJTK%207(4)%20581-586.pdf
http://www.pjps.pk/wp-content/uploads/pdfs_/CD-PJPS-26-1-13/Paper-1.pdf
http://jpet.aspetjournals.org/content/339/1/238.full
http://www.academicjournals.org/article/article1380810061_Wang%20et%20al.pdf
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17203183
http://www.tjpr.org/admin/12389900798187/2015_14_10_10.pdf
http://www.asianjournalofchemistry.co.in/user/journal/viewarticle.aspx?ArticleID=24_1_9
http://inforesights.com/phytopharmacology/files/pp4v3i1.pdf
http://www.yourpaper.net/article/20090830/207931.html#.Vyt1W_mLTIV
https://www.openaire.eu/search/publication?articleId=dedup_wf_001::f1de2650ab3f7e808e7bcece7f6770ed
http://www.jourlib.org/paper/163877#.VytyU_mLTIV
http://www.hindawi.com/journals/ecam/2012/236539/
http://www.pcaarrd.dost.gov.ph/home/momentum/afin/index.php?option=com_content&view=article&id=400&Itemid=314
http://www.acunyc.com/services/genital-herpes
http://cdn.intechweb.org/pdfs/24398.pdf
http://libproject.hkbu.edu.hk/was40/detail?lang=en&channelid=1288&searchword=herb_id=D00305
http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0150063
http://nopr.niscair.res.in/bitstream/123456789/26023/1/IJTK%2013(1)%2056-62.pdf
https://www.readbyqxmd.com/read/25254968/hypoglycemic-hypolipidemic-and-antioxidant-effects-of-sarcandra-glabra-polysaccharide-in-type-2-diabetic-mice
http://scholarworks.sfasu.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1012&context=agriculture_facultypubs
http://community.omtimes.com/profiles/blogs/sarcandra-glabra-powerful-for-cancer-and-inflammation
http://mt.china-papers.com/2/?p=44229
http://www.globalsciencebooks.info/Online/GSBOnline/images/2011/MAPSB_5(1)/MAPSB_5(1)16-19o.pdf
http://kaorisquarefeet.blogspot.com/2013/12/the-miniature-holiday-wreath.html
http://digilib.bsu.edu.ph/greenstone/collect/undergra/index/assoc/HASH82db.dir/doc.pdf
http://lusodkabayan.weebly.com/livelihood.html
http://en.cnki.com.cn/Article_en/CJFDTOTAL-ZCYA199801021.htm
https://www.jstage.jst.go.jp/article/bpb/32/2/32_2_247/_pdf
http://web.a.ebscohost.com/abstract?direct=true&profile=ehost&scope=site&authtype=crawler&jrnl=10412905&AN=36066706&h=%2bVB20cL0w93Ek04stBoP5Gd7ACxxTy%2b1gXNOEGNIOI7jDH91iWTD0sVFfO6ume5afHCJexP3w9w3hp0GQ0zTwA%3d%3d&crl=f&resultNs=AdminWebAuth&resultLocal=ErrCrlNotAuth&crlhashurl=login.aspx%3fdirect%3dtrue%26profile%3dehost%26scope%3dsite%26authtype%3dcrawler%26jrnl%3d10412905%26AN%3d36066706

poniedziałek, 2 maja 2016

Hibiscus acetosella - Żurawinowy Hibiskus

English version

KRÓTKA CHARAKTERYSTYKA

Hibiscus acetosella jest uroczym wiecznieczerwonym-nigdyzielonym krzewem, pochodzącym ze Środkowej Afryki i rozpowszechnionym w wielu krajach tropikalnych i nietropikalnych (Odmiana o zielonych liściach i żółtych kwiatach również występuje, ale nie o niej będę tutaj pisać.). Jest to roślina wieloletnia, ale w rejonach gdzie występuje sezon bardzo zimny lub ekstremalnie suchy, występuje jako roślina jednoroczna.
Kiedy ujrzałem ją po raz pierwszy, na północy Filipin, pomyślałem najpierw że to po prostu jeden z tych wielu modnych, stylowych, ozdobnych krzewów o czerwonych liściach. Kilka krzaczków rosło dosyć chaotycznie, zaniedbanie, blisko czyjegoś ogrodzenia. Nie wiedziałem więc czy zostały one tam posadzone, rozsiały się same z okolicznej hodowli, czy jak wiele innych interesujących, pięknych roślin na Filipinach - po prostu rosły na dziko. Nigdy wcześniej nie widziałem jednak żadnego Hibiskusa o czerwonych liściach, więc przykuło to moja uwagę. Naprawdę spodobał mi się jego wygląd, i zacząłem mieć nadzieję że jak wiele innych hibiskusów, może być on użyteczny nie tylko jako ozdoba. Wziąłem więc dwie z dziesiątek małych samosiejek rosnących wszędzie dookoła. Jakiś czas później zidentyfikowałem tą roślinę jako Cranberry Hibiscus - Żurawinowy Hibiskus.
Byłem mile zaskoczony, dowiedziawszy się że jego liście są jadalne, i z rozkoszą odkryłem ich żurawinowo-szczawiowe połączenie smaku (i lekką śluzowatość). Roślina ta jest nawet popularnym warzywem w Brazylii, Kamerunie i Demokratycznej Republice Konga, dokładnie tak samo jak blisko spokrewniony Hibiscus sabdariffa ( Hibiskus Szczawiowy, Ketmia Szczawiowa ) jest w Indiach. To już prawie rok od tamtego momentu, i wciąż dziwię się, dlaczego do dzisiaj nigdy nie spotkałem się z Hibiskusem acetosella nigdzie indziej. Jest to bowiem jedna z tych roślin, które zasługują na największą, światową sławę. Jest pięknym krzewem o ciemno-czerwonych i burgundowych, przez cały rok liściach, co wspaniale kontrastuje z roślinami o zielonych liściach, a poza tym ślicznie kwitnie. I może nie każdy przepada za takim smakiem, ale dla mnie jest wyśmienity. Wysoce użyteczny i bardzo ozdobny przez cały czas - idealne połączenie. (Uaktualnienie grudzień 2017 - dorzucam trochę zdjęć. Ostatnio znajduję tą roślinę w licznych nowych miejscach, widać że jej popularność rośnie tak szybko i łatwo jak wschodzą jej nasiona. Mieszkańcy Filipin kochają tą roślinę za jej wdzięczny wygląd, ale wciąż większość z nich nie wie że jest ona jadalna)
Niewiele jest informacji na temat zastosowania medycznego Hibiscusa acetosella. Myślę że zioło to ma o wiele więcej właściwości leczniczych niż te zanotowane, ale po prostu nikt dotychczas nie skupił się właściwie nad ich badaniem. Wszakże jego liście są pełne antocyjanów - jednych z najlepszych przeciwutleniaczy. Jednym z powodów słabej wiedzy na temat zalet zdrowotnych spożycia tego warzywa, może być jego dosyć krótka historia. Uważa się że roślina ta zrodziła się nie tak dawno temu, w wyniku hybrydyzacji (naturalnego zapylania krzyżowego a nie GMO) pomiędzy Hibiscus'em asper i Hibiscus'em surattensis, i po raz pierwszy opisana została w 1896r..
Poniżej wymieniłem niektóre z potocznych nazw tej rośliny używane w różnych regionach : False Roselle, Red-leaved Hibiscus, African Rosemallow, Maroon Mallow, Red Shield Hibiscus (Angielski), Fausse oseille de Guinee (Francuski), Azedas (Portgalski), Thelele Yeni-Yeni (Thelele jest wspólna nazwą dla warzyw zawierających śluz) w języku Chewa, Limanda, Lumanda (Malawi), Musaayi (Uganda), Use-ua-ngojo (Angola), Kangao, Tongao (Kongo), Akese (Nigeria), Kololwe, Lumaka (Tanzania).

UPRAWA I ZBIÓR

Hibiscus acetosella jest wieloletnim ale krótkowiecznym krzewem, rosnącym również jako roślina jednoroczna w niektórych rejonach, gdzie zabójcze dla niego silne mrozy oraz ekstremalne susze występują corocznie. Posiada atrakcyjne, intensywnie czerwone licie, które z wiekiem stają się ciemniejsze i bardziej burgundowe. Sprawia to że krzew ten wspaniale urozmaica krajobraz, dodając do niego czerwieni przez cały okres wegetacji. Wymaga jedynie pełnego nasłonecznienia aby jego liście były wyraźnie czerwone, im mniej dostanie słońca, tym bardziej jego liście będą zielonkawe lub bronzowawe. Kwiaty pojawiają się na nim w okresie letnim, są czerwono-różowe, sporo jaśniejsze od liści. Istnieje również jego odmiana o zielonych liściach i żółtych kwiatach, jednak ze względu na swoją mniejszą atrakcyjność, nie jest ona tak popularna. Liście u młodych roślin mają jajowaty kształt z pofalowanymi brzegami, ale kiedy roślina zaczyna wytważać pąki kwiatowe liście zaczynają być klapowane niczym liście klonu. Hibiskus Żurawinowy może dorastać do ok. 2m wysokości, jego luźne pędy mają tendencję do uginania się, ale dzięki regularnemu przycinaniu można mu nadać charakter niewielkiego, zwartego krzaczka. Dzięki swojej giętkiej naturze, niegroźne są mu silne wichury. Często sadzony jest na ozdobne żywopłoty. Jest również uprawiany jako warzywo na skalę komercyjna, na terenach o niskich i średnich wysokościach n.p.m..
Lubi wilgotną ale dobrze przepuszczalną glebę. Najbójniej rośnie w półcieniu, ale lubi również pełne nasłonecznienie i nie toleruje silnego cienia. Hibiscus acetosella potrafi rosnąć na każdym typie gleby, ale dla najlepszego wzrostu należy mu zapewnić dużą ilosć kompostu. Krótkotrwałe susze i silne upały nie są mu straszne, ale temperatury ok. -10'C są dla niego zabójcze. Jeśli próbujesz uprawiać ten krzew w ogrodzie o klimacie umiarkowanym, i wygląda na to że przemarzł, daj mu trochę czasu na wiosnę, ponieważ jest szansa że odbije od korzeni. Pomimo że nie posiadam ani doświadczenia ani informacji na temat hodowli Hibiscusa acetosella jako rośliny doniczkowej. Wierzę że może być on z łatwością utrzymywany jako roślina domowa w ten sam sposób jak wiele innych gatunków Hibiskusa jest obecnie. Krzew ten może być rozmnażany z nasion lub z sadzonek. Na skalę komercyjną Hibiskus Żurawinowy jest zazwyczaj wysiewany w rzędach, a po osiągnięciu ok. 25cm, część roślin jest wyrywana z korzeniami. Daje to więcej przestrzeni dla pozostałych roślin, z których później, jedynie szczyty pędów są zbierane. Jego wysoka odporność na nicienie Meloidogyne, sprawia że jest on doskonały do uprawy w miejscu po pomidorach i innych warzywach z rodziny psiankowatych podatnych na te szkodniki korzeni.
W rejonach tropikalnych Żurawinowy Hibiskus może być zbierany praktycznie przez cały rok. W celu komercyjnym ścinane są całe szczyty pędów, co jest łatwiejsze i sprawia że pozostaje on dłużej świeży. Ale na użytek domowy, najlepiej jest zbierać same liście i młode czubki pędów, które są naprawdę miękkie. Kwiaty są również jadalne i najlepiej zbierać je tuż po rozwinięciu.

ZASTOSOWANIE KULINARNE

Młode liście i czubki pędów Żurawinowego Hibiskusa, są delikatne, chrupiące, śluzowate i kwaśne niczym połączenie Żurawin i Szczawiu. Mogą być spożywane na surowo, i stanowią wspaniały dodatek do sałatek, kanapek, i soków przecierowych z owoców lub warzyw. Jeśli chodzi o gotowanie, to używać ich można jako substytut Szczawiu, dodając do zup, gulaszy, dań typu stir-fry, lub gotować na parze niczym szpinak. Wiele osób lubi je w potrawach ze względu na ich ładną czerwień, która nie znika pod wpływem gotowania. Kwiaty mogą być używane w ten sam sposób, są one bardziej śluzowate, chrupiące, ale szybko wiotczeją, i nie posiadają tak przyjemnie kwaśnego smaku za to nieco więcej słodyczy.
W Afryce Południowej, młode liście Hibiscusa acetosella, używane są do wyrobu ciast, podobnych do ciast z rabarbarem, a młode kielichy kwiatowe przetważane są na dżemy, ale osobiście uważam że kwiaty nadają się na konfitury najbardziej. Starsze, twardsze liście i kielichy kwiatowe, mogą być używane na świeżo (posiekane lub zozdrobnione), lub ususzone (i pokruszone), do zapażania smacznej ziołowej herbatki, o kwaskowatym, owocowym smaku (podobnym do smaku Herbaty Hibiskusowej z suszonych kielichów kwiatowych Hibiscus'a sabdariffa). Jeśli chcielibyście spróbować ciekawych, oryginalnych przepisów z użyciem tego warzywa, polecam poszukać Indyjskich przepisów zawierających Hibiscus sabdariffa, i użyć liście H. acetosella jako substytut. Tak jak na przykład w tym przepisie na chutney .
Każde 100g liści Hibiscusa acetosella dostarcza ok. 42 Kcal, zawiera 2,88g protein, 1,45g błonnika pokarmowego, 0,46 tłuszy, 7,49 węglowodanów, 67mg witaminy C i 3409µg beta-karotenu. Ze względu na zawarty w liściach kwas szczawiowy, nie powinny one być spożywane na surowo w nadmiarze, oraz unikane przez osoby cierpiace na kamienie układu moczowego. Gotowanie i blanszowanie na parze, znacznie obniża zawartość kwasu szczawiowego w warzywach.

ZASTOSOWANIE MEDYCZNE

Hibiscus acetosella jest bardzo słabo zbadanym ziołem jeśli chodzi o testy laboratoryjne i kliniczne, ale jego właściwości lecznicze zaobserwowane zostały w krajach centralnej Afryki, i obecnie wykorzystywane są tradycyjnym lecznictwie wielu krajach afrykańskich oraz Brazylii. W medycynie ludowej, liście i nasiona używane są w celu pozbycia goraczki, bólów głowy, reumatyzmu, stanów zapalnych, zapalenia spojówek, hemoroidów, nowotworów, zwalczania grzybic skóry, wrzodów i ropni. Liście, kwiaty i kielichy kwiatowe, używane są przy dolegliwościach serca i nerwów, jako środek moczopędny, uspokajający, przeciwszkorbutowy, odkażający jelita i stymulujący produkcję mleka u karmiacych matek. Zawierają one antocyjany, polifenole, rutynę, hyperoside, witaminę C, beta-karoten, kwasy - rozmarynowy, kawowy, chlorogenowy i szczawiowy.
Odwary z liści Żórawinowego Hibiskusa są spożywane w Ugandzie przy anemii i jako tonik oczyszczający krew. W Angoli napary z liści pite są jako tonik po gorączce oraz lekarstwo na anemię. W Nigerii nazywany jest on Akese i jego liście spożywane są podczas czerwonki, oraz w celu regulacji zabóżeń menstruacyjnych i problemów poporodowych. Odwary z Hibiscusa acetosella w połączeniu z Dioclea saramentosa i Sesamum indicum pite są podczas bolesnych menstruacji. W Demokratycznej Republice Konga, spożywanie Żórawinowego Hibiskusa jako warzywa, przypisywane jest przez pracowników służby zdrowia dla cukrzyków. W zachodniej Afryce, dzieci z bólami ciała, myte są w wodzie do której wrzucone były zmiażdzone liście tego zioła.
Badania przeprowadzone na myszach wykazały przeciwmutagenny i reperujący DNA wpływ małych dawek Hibiskusa acetosella, ale także wskazały potencjalną hepatotoksyczność wysokich dawek. Ze względu na zawartość kwasu szczawiowego spożywanie surowych liści Żurawinowego Hibiskusa powinno być umiarkowane, oraz unikane przez osoby z kamieniami układu moczowego. Gotowanie i blanszowanie znacznie obniża zawartość kwasu szczawiowego.

Powiada się że ,, jesteś tym co jesz ''. Nigdy wcześniej nie widziałem tak czerwonej gąsiennicy, dlatego zgaduję że zawdzięcza ona swoją barwę hibiskusowej diecie.