poniedziałek, 21 marca 2016

Talinum triangulare - Porwinek Kariru, Szpinak Filipiński

English version

       KRÓTKA CHARAKTERYSTYKA

   Talinum triangulare jest niewielką roliną sukulentyczną używaną jako liściaste warzywo, oraz rzadko ale od niedawna coraz częściej również jako zioło lecznicze, w wielu krajach o klimacie tropikalnym. Roślina ta uprawiana jest na skalę komercyjną w Nigerii ( będąc jednym z najbardziej dochodowych warzyw na południu Nigerii), Kamerunie, na Karaibach, w Brazylii i na Filipinach. Doceniana jest szczególnie w rejonach gdzie występują sezonowe susze. Ponieważ warzywo to jest nie tylko bardzo smaczne i zdrowe, ale również dobrze radzi sobie z upałami, piekącym słońcem i nawet długotrwałymi suszami. Ścięte wierzchołki pędów tego Porwinka pozostają długo swieże, soczyste i chrupiące nawet jeśli nie są w lodówce. Powodem tego jest charakterystyczne dla sukulentów gromadzenie wody w swoich tkankach liści, łodyg i korzeni. Co sprawia również że części tej rośliny wyglądają jak napuchnięte i łatwo się łamią.
  Talinum triangulare rośnie obecnie dziko w wielu tropikalnych rejonach globu a jego oryginalne pochodzenie jest niepewne, przypuszcza się jednak że jego macierzą jest Ameryka Południowa. Warzywo to zostało sprowadzone na wyspę Jawa w 1915 roku z Surinamu i jest bardzo blisko spokrewnione z Talinum paniculatum, nazywanym Klejnoty z Opar ( Jewels of Opar - dzięki swoim pięknym szkarłatnym drobnym owoców, bardziej widocznym niż te u T. triangulare, dzięki ich większej ilości oraz dłuższej łodyżce), oraz Jawajskim Żeńszeniem ( Ginseng Java - ponieważ jego korzenie posiadają podobne właściwości do prawdziwego Żeńszenia i stosowane są w podobny sposób). Korzenie Talinum triangulare są również cenione za swoje właściwości lecznicze, jednak roślinie tej nadano potoczną nazwę Liść Żeńszeń lub Liściasty Żeńszeń ( Leaf Ginseng )
  Inne potoczne anglojęzyczne nazwy tego zioła to Philippine Spinach (Szpinak Filipiński), Ceylon Spinach ( Szpinak Cejlonski - ale nazwa ta używana jest również dla Basella alba i Basella rubra) , Surinam Purslane (Portulaka Surinamska), Fameflower, Water Leaf, Sweetheart, Florida Spinach i Water Letuce. A oto niektóre z potocznych nazw T. triangulare używanych w innych krajach: Trekanttalinum (Dania), Surinaamsche Postelein (Holandia), Grasse Grand Pourpier, Pourpier Tropical, Talina de Java (Francja), Blatt-Ginseng, Ceylonspinat, Javaspinat (Niemcy), Pasali, Samparchera  (Indie), Beldrogea-Grauda, Lustrosa-Grande (Portugalia). Espinaca de Filipinas, Espinaca de Java, Espinaca de Surinam, Verdolago Frances (Hiszpania), Lagos Bologi, Gbure, Ntuoka (Nigeria), Bolki, Belok Sup (Kamerun), Busummuni, Adwere, Boroboro, Senuma (Ghana), Som-kaoli, Som-chin (Tajlandia), Cariru (Brazylia), Talilong (Filipiny - Tagalog), Kumu manus (Papua Nowa Gwinea), Basella di giava, Spinacio di giava, Spinacio di Suriname (Włochy), Krokot Belanda (Indonezja), Gasnivithi (Sri Lanka).
   Talinum triangulare posiada również wiele synonimów botanicznych, ale obecnie jedynie Talinum fruticosum, Portulaca triangularis, Talinum racemosum i Talinum crassifolium można znaleźć sporadycznie w użyciu.


         UPRAWA

  Talinum triangulare jest wieloletnią ale krótkowieczną, tropikalną sukulentyczną rośliną rosnąca w formie krzewu. Zazwyczaj jej wzrost nie przekracza 80cm a szerokość 50cm. Jak u większości sukulentów liście i łodygi tego Talinum (szczególnie młode) są bardzo kruche. Roślina ta jest bardzo wrażliwa na niskie temperatury a jej korzenie łatwo zagniwają jeśli woda zalega w otaczającej je glebie. Wrażliwość ta powoduje że Porwinek Kariru w wielu ciepłych krajach rośnie na dziko jako roślina jednoroczna. Najlepiej rozwija się on w wilgotnych warunkach, przy temperaturze ok 30'C, w żyznej kompostowej, zakwaszonej glebie, w półcieniu i uprawiana jest na obrzeżach rzeki Amazonki. Ale może być hodowana również w pełnym nasłonecznieniu, na słabych piaszczystych ziemiach, na terenach położonych na wysokości do 1000m.n.p.m. Szpinak Filipiński dobrze znosi skwar słońca, upalne temperatury i susze. Rozmnaża się łatwo z nasion lub przez sadzonki, w obu przypadkach rośliny są gotowe do zbioru po niespełna dwóch miesiącach.
   W uprawach na skalę komercyjną całe szczyty pędów są ścinane, co jest o wiele łatwiejsze i chroni liście przed więdnięciem. Dla użytku domowego można jednak zrywać pojedyńcze liście, oszczędzając łodygi z których wnet wyrosną nowe. Starsze rośliny produkują słabe zbiory, dlatego zastępywane są nowymi. Pomimo że nie znalazłem żadnych informacji oraz nie mam żadnego doświadczenia w domowej uprawie tej rośliny. Biorąc jednak pod uwagę preferencje i charakterystykę rozwoju, Talinum powinno bardzo dobrze czuć się jako roślina doniczkowa, dając przyjemność swojego smaku i właściwości zdrowotne nawet w środku zimy w Polsce. Kariru jest dosyć odporne na szkodliwe owady i choroby, ale ślimaki lubią je na tyle że roślina ta hodowana jest jako pokarm na farmach ślimaków.
   Jej drobne kwiatki są przeważnie różowe, jednak występują równiez białe i żółte. Ozdobne kultywary o biało-zielonych liściach są hybrydami Talinum triangulare i innych gatunków Talinum dlatego ich konsumpcja jest wątpliwa.
       

         ZASTOSOWANIE KULINARNE

  Szpinak Filipisński już od pierwszego spróbowania stał się jednym z moich ulubionych warzyw. Jego liście i młode pędy są delikatne, soczyste, chrupiace, z nieco śluzowatym miąższem i bardzo orzeźwiającym łagodnym smakiem z lekką nutą kwaśności i goryczy. Na świeżo można dodawać je do sałatek i kanapek. Jednak nie powinno się spożywać ich za dużo, ponieważ świeże zawierają sporo kwasu szczawiowego, którego nadmiar w organiźmie może powodować powstawanie kamieni nerkowych. Na szczęście gotowanie i blanszowanie minimalizuje to ryzyko. Wszystkie części Kariru, łącznie z korzeniami mogą być dodawane do zup, gulaszy itp., ale liście najlepsze są jeśli nie są nadmiernie rozgotowane.
   Szpinak Filipiński często gotowany jest razem z innymi warzywami w celu ich zmiękczenia. To działanie zmiękczające Porwinka zostało potwierdzone badaniami i wynika z dużej zawartości pectinaz - enzymów rozkładających pektyny. W Brazylii Kariru używane jest jako substytut szpinaku. Na Florydzie dodawany jest do omletów. W Nigerii przyrządza się sos z Talinum triangulare, pomidorów i cebuli z olejem palmowym i solą. Tonizujacy napój sporządzany jest z korzeni Szpinaku Filipińskiego znanego też jako ,, Liść Żenszeń''.
  Blanszowanie i gotowanie redukuje zawartość szczawianów, jak również i cyjanowodoru i azotanów, jednak zalecana jest ostrożność w stosowaniu Kariru w karmienium niemowląt. Osoby cierpiące na kamienie nerkowe, podagrę i reumatoidalne zapalenie stawów powinny unikać spożywania tego warzywa na świeżo, ponieważ może on powodować nasilenie tych dolegliwości.



       ZASTOSOWANIE MEDYCZNE

   Talinum triangulare spożywane było ze względu na swoje wartości odżywcze i zdrowotne, od wielu lat, w wielu krajach tropikalnych, ale roślina ta do niedawna nie pojawiała się w żadnych encyklopediach roślin leczniczych i wciąż ciężko znaleźć ją na liście ziół. Jednak w ostatnich latach przeprowadzone zostały liczne badania, testujące zawartość związków chemicznych w Kariru i ich właściwości terapeutyczne. Większość z tych badań została przeprowadzona w Nigerii, kilka również w Brazylii, Indiach, Tajwanie, Chinach, Pakistanie i Indonezji. Dowiodły one jego właściwości przeciwutleniajácych, przeciwbiegunkowych (ale w większych ilościach przeczyszczających), osłaniające na watrobę i nerki, antyseptyczne, przeciwbakteryjne, przeciwzapalne i przeciwcukrzycowe a także pobudzające układ odpornościowy, zwiększające energję i wytrzymałość. 
   Wyniki testów pokazały również że Talinum triangulare ogranicza rozwój komórek nowotworowych (HepG2) dzięki działaniu swoich polisacharydów, oraz komórek białaczki (U937). Inne badania skupione były na wpływie spożycia Szpinaku Filipińskiego na ochronę tkanki i funkcji mózgu. Wykazały one że warzywo to podnosi aktywność mózgu, ochrania jego tkankę ograniczając peroksydację, zwiększa zdolności poznawcze i działa neuroprotekcyjnie. Wynikiem jednych badań jest wniosek że Talinum triangulare działa genoprotekcyjnie, i potrafi istotnie odwrócić schorzenia wywołane zaburzeniami chromosomalnymi, spowodowanymi długotrwałym szkodliwym działaniem ołowiu.
   Wymienione właściwości lecznicze tego warzywa-zioła są efektem zawartości substancji bioaktywnych takich jak: flawonoidy (kemferol), alkaloidy, polifenole, taniny, saponiy (steroidal saponins, saponin glycosides), steroidy (glucopyranosyl steroids, campesterol, sitosterol, stigmasterol, scotenol), kardioglikozydy, alantoina, kwas jabłkowy, kwas oleanolowy, glikozyd kwasu oleanolowego, feofityna, talichlorin A. Kariru posiada wysoką zawartość szczawianów, błonnika i aminokwasów egzogennych, a także zawiera asparginę, kwasy tłuszczowe omega-3, żywice, żelazo, wapń, potas, magnes, kadm, miedź, ołów, mangan i cynk. Jest również bogatym źródłem karotenoidów, witamin C, A, B1, B2, B3, alfa i beta tocopheroli. Szpinak Filipiński jest bardzo odżywczy, zawiera więcej protein niż orzechy nerkowca, więcej pektyn niż jabłka i jest bogaty w błonnik. Talinum triangulare posiada również wysoką zawartością pektynaz (pectinases) - enzymów rozkładających pektyny, których działanie nasila się wraz ze wzrostem temperatury, dlatego gotowane jest często razem z innymi warzywami w celu ich zmiękczenia. 
   Wszystkie te cechy sprawiają że Szpinak Filipiński jest skutecznym lekiem ziołowym stosowanym na dolegliwości żoładkowo-jelitowe, biegunki, wrzody żołądka i dwunastnicy, stany zapalne, czerwonkę, schorzenia watroby (min. uszkodzenia wątroby wywołane paracetamolem), odrę, poliurię, obrzęki, cukrzycę, nowotwory, schistosomatozę, anemię oraz wysokie cisnienie krwi. Zioło to jest również stosowane zewnętrznie na schorzenia takie jak świerzb, żylaki, zranienia, opażenia, opuchliny, odwary używane są do przemywania obolałych oczu a także w celu szybrzej regeneracji zasiniaczeń. 
   Majowie nazywaja Talinum triangulare - ,, dzum yahil '' co oznacza ,, kurczy opuchnięcia ''. Używają oni zmiażdżonych liści tej rośliny, nakładając je na opuchliny, stany zapalne lub wrzody i bandażując. Zioło to używane jest również w ten sam sposób by leczyć nowotwory skóry. W Nigerii zupy sporządzone ze Szpinaku Filipińskiego spożywane są jako lek na nadcisnienie. W Indiach Talinum używane jest jako afrodyzjak a sproszkowane liście dodawane są do mleka i podawane osobom chorym na cukrzycę. Na Sri Lance liście i łodygi spożywane są przy dolegliwościach płucnych, męskiej niepłodności, impotencji, utracie energii, schorzeniach śledziony, biegunkach oraz bólach miesiączkowych. W Indonezji tonizujący napój spożądzany jest z korzeni tej rosliny. 
   Szpinak Filipiński nie powinien być spożywany na świeżo przez osoby cierpiace na kamienie nerkowe, artretyzm i reumatoidalne zapalenie stawów, ze względu na zawartość kwasu szczawiowego mogacego powodować pogorszenie tych stanów. Gotowanie i blanszowanie Talinum znacznie redukuje jego zawartość kwasu szczawiowego, jak również cyjanowodoru, saponin i azaotanów. Porwinek Kariru uznawany jest za dobry, bezpieczny składnik zup dla dzieci, jednak należy zachować ostrożność w używaniu go w pokarmach dla niemowlaków. Uznaje się go również za bezpieczną żywność dla kobiet w ciąży i dorastających dzieci, mogącą podnosić ich poziom krwi.











































                                      TALINUM PANICULATUM VARIEGATA
















     Źródła

,, The Botany of the Commelins '' - D. O. Wijnans, CRC Press 1983
,, Vegetables '' - G. J. H. Grubben, Prota 2004
,, Mansfeld's Encyclopedia of Agricultural and Horticultural Crops '' - Peter Hanelt, Springer Science & Business Media 2001
,, Maya Medicine : Traditional Healing of Yucatan '' - Marianna Appel Kunow, UNM Press 2003
,, Outlines and Pictures of Medicinal Plants from Nigeria '' - Tolu Odugbemi, Tolu Odugbemi 2008
,, Taiwanese Native Medicinal Plants '' - Thomas S. C. Li, CRC Press 2006
,, Tropical Vegetable Production '' - Raymond A. T. George, CABI 2001
,, World Economic Plants : A Standard Reference, Second Edition '' - John H. Wiersema, Blanca Leon, CRC Press 2013
,, Pregnancy: Good Health for Mother, Baby and Dad '' - Joseph A. Awoyemi, David A. Salako, Lulu Press 2013

poniedziałek, 15 lutego 2016

Stachytarpheta cayennensis Stachytarpheta jamaicensis Porterweed - Herbata Brazylijska

English version

     KRÓTKA  CHARAKTERYSTYKA  

   Stachytarpheta jest niedużym wieloletnim krzewem, często występującym jako roślina jednoroczna. Należy ona do roślin panatropikalnych (czyli takich które występują we wszystkich rejonach tropikalnych), można ją znaleźć również w wielu innych rejonach o ciepłym klimacie, ale za jej oryginalne pochodzenie podaje się Południową i Centralną Amerykę. Kiedy napotkałem tą roślinę po raz pierwszy (dziko rosnącą na północy Filipin, gdzie zrobiłem wszystkie zdjęcia tej rośliny zamieszczone tutaj), od razu pomyślałem sobie że jest to jakaś tropikalna odmiana Werbeny Lekarskiej (Verbena officinalis), i że jako takowa z pewnością również posiada właściwości lekarskie, przez co jest godna uwagi. Verbena officinalis jest cenioną i szeroko stosowaną rośliną w ziołolecznictwie europejskim a obie rośliny posiadają taką samą strukturę łodyg i kwiatów, jedynie liście Stachytarphety mają odmienny kształt, a jej wzrost jest przeważnie bujniejszy. Nie dziwi więc fakt że nazwa Verbena jest jednym z synonimów łacińskiej nazwy rodzaju Stachytarpheta, ani potoczne nazwy jak Wild Verbena lub Bastard Vervain. I rzeczywiście okazuje się że Stachytarpheta cayennensis i S. jamaicensis dzielą sporo wspólnych właściwości leczniczych z Werbeną Lekarską.
   Kiedy Herbata z liści Stachytarphety cayennensis, będąca popularnym napojem w Brazylii, zaczęła być stamtąd eksportowana do USA, nazwano ją Herbatą Brazylijską (Brazilian Tea). Dodawano ją również do fałszowania (najwyraźniej droższej wówczas) Chińskiej Herbaty. W tradycji Majów Stachytarpheta uważana jest za świętą roślinę i używana jest do odpędzania złych mocy. Pod koniec XVIII wieku zaczęto zakładać jej uprawy w Azji.
  Tradycje medycznego zastosowania Stachytarphety, rozwinęły się prawdopodobnie niezależnie, w wielu znacznie odległych od siebie krajach jak Jamajka, Brazylia, Nigeria, Indie, Indonezja i Japonia. Występowanie tej rośliny w tak wielu różnych rejonach globu spowodowało chaos w naukowym nazewnictwie. Jako że rośliny które widzicie tu na zdjęciach mają te same właściwości lecznicze, dla których używane są zamiennie. Wyglądają podobnie i łatwo się krzyżują przez zapylanie, tworząc ich hybrydy i hybrydy tychże hybryd. Nie ma dużego znaczenia jaką nazwę przypiszemy takowej znalezionej roślinie. Jednak z nagromadzonych opinii na temat ich klasyfikacji oraz profili tych roślin, jedynym sensownym dla mnie ich podziałem jest podział na gatunek o wąskich i gatunek o szerokich liściach (chociaż to również jest trudne jako że nawet rośliny o identycznych genach posiadają większe liście kiedy sa młode i rosną na żyznej glebie, niż starsze rośliny porastające nieużytki). Tak więc uważam że rośliny o szerszych liściach, przypominających kształtem liście Pokrzywy, dzielą synonimy Stachytarpheta urticifolia i Stachytarpheta cayenensis. Istnieje wiele innych synonimów odpowiadających temu gatunkowi, jak Verbena salisburi, Zappania urticifolia i Cymburus urticifolius, jednak te nie posiadają obecnie żadnego znaczenia użytkowego.
   Drugi typ to rośliny o wąskich liściach, występujące pod synonimami Stachytarpheta jamaicensis i Stachytarpheta indica. Ten gatunek również posiada wiele innych, zapomnianych obecnie synonimów, jak Valerianoides jamaicense, Verbena americana, Vermicularia deccurens i Zappania jamaicensis. Nazwa Stachytarpheta indica jest często przypisywana dla obu tych typów, jako że niektórzy poważani autorzy uważają ją za synonim dla S. cayennensis i S. urticifolia, podczas gdy inni używają jej jako synonim S. jamsicensis. Niektórzy twierdzą nawet że Stachytarpcheta urticifolia jest synonimem dla S. jamaicensis i że S. jamaicensis to synonim S. cayenensis.
   Niektóre z tych roślin różnią się również posiadaniem nie niebieskich ale białych kwiatów. Ale istnieje również odmienny gatunek Stachytarphety o kwiatach czerwonych lub różowych, pochodzi on z Ameryki Północnej i nosi nazwy Stachytarpheta mutabilis i Stachytarpheta sanguinea. Rośliny te są najczęściej sprzedawanymi Stachytarphetami w centrach ogrodniczych, ale niebiesko kwiatowe odmiany są również często sadzone w ogrodach w celach czysto ozdobnych. Niestety nigdy nie spotkałem tej rośliny w sprzedaży w Europie a posadzona w ogrodzie nie przetrwałaby z pewnością nie tylko polskich ale nawet brytyjskich mrozów. Pomimo jednak że nie znalazłem żadnych informacji na temat jej domowej hodowli, myślę że nie byłaby ona trudna i że posiada ona potencjał do kształtowania na bonsai.

    Szerokolistna i wąskolistna odmiana niebieskiej Stachytarphety posiadają wspólne nazwy potoczne, są to :  Porterweed, Blue Porterweed, Brazilian Tea, Snakeweed, Bastard Vervain, Blue Verbena, Verbena Cimarrona, Rat Tail, Horse Whip i Aaron's Rod jednakże ta nazwa jest popularną potoczna nazwa używaną dla roślin z rodzaju Dziewanny. Poniżej znajdują się potoczne nazwy tej rośliny używane w innych językach niż angielski :  Golondrina, Verbena azul, Piche de Gato (Hiszpański), Gervao (Brazylijski), Jia ma bian (Chiński), Verveine queue de rat, Herbe a Chenille, Verveine laquerot (Francuski), Oi, Owi (Hawaiian), Nagaboso, Honagaso (Japoński), Louch Beluu (Palauan), Mautofu tala (Samoan), Biron, Karomenal (Javanese), Tiaki (Maori), Tsarkiyarkuusuu (Hausa, Nigeria), Agogo Igun (Yoruba, Nigeria), Kariyartharani (Hindi), Seemakongini, Kattupunnuthu, Narivalan (Malayalam), Seemainaayuruvi (Tamil), Kandikandilaan (Tagalog), Bolos Moros (Bikul), Albaka (Panay Bisaya), Mo Mi Scha (Cambodian).

   
         UPRAWA

  Porterweed jest tropikalnym krzewem wieloletnim lecz krótkowiecznym, występującym również jako roślina jednoroczna w wielu rejonach z występującym zimnym lub bardzo suchym sezonem w ciągu roku. Stachytarpheta jamaicensis zazwyczaj tworzy szeroki mały krzew do ok 80cm wysokości i ponad 1m szerokości, tymczasem Stachytarpheta cayennensis rośnie bujniej i może osiągać sporo ponad 1,5m wysokości. Jednak jak już wcześniej wspomniałem, trudno jest rozróżnić te dwa gatunki i ich liczne hybrydy które dominują w wielu rejonach. Ich wygląd zależy również w dużej mierze od warunków klimatycznych i gleby w jakiej rosną. Ich liście mogą mieć od 2 do 10cm długości i od 1 do 5cm szerokości.
   Stachytarpheta posiada wspaniałe zdolności adaptacyjne. Może rosnąć zarówno na wilgotnych, żyznych terenach z częściowym zacienieniem (gdzie rośnie najbujniej), kwaśnych glebach w silnym cieniu sosen, jak i na kiepskich, suchych, piaszczystych ziemiach pod piekącym słońcem a nawet na glebach zasolonych. Dobrze znosi wysokie upały, jednak temperatury poniżej 0'C są dla niej zabójcze. Przy odpowiedniej ilości nawodnienia Stachytarpheta rośnie szybko i kwitnie na okrągło przez cały rok. Jest to roślina dosyć odporna na pasożyty. Może być rozmnażana zarówno z nasion jak i z sadzonek. Na Florydzie należy do gatunków inwazyjnych. Jest to również roślina której kwiaty produkują sporą ilość nektaru, przyciągając tym wiele pięknych gatunków kwiatów. Całe pędy z liśćmi i kwiatami zbierać można o dowolnej porze roku (jeśli tylko roślina jest wystarczająco silna i zostawione jej będzie trochę liści), ale można zbierać również same liście i kwiatostany oszczędzając łodygi aby wkrótce wypuściły nowe liście.

     
            ZASTOSOWANIE KULINARNE

  Cała roślina Stachytarpchety cayennensis/jamaicensis może być użyta suszona lub świeża do zaparzania smacznego napoju zwanego Herbatą Brazylijską. Używana jest również do ważenia pieniącego się napoju przypominającego piwa typu Porter i stąd pochodzi jedna z nazw tej rośliny Porterweed. Drobne kwiatki tej rośliny są jadalne i smakiem przypominają nieco grzyby, mogą być używane na świeżo jako przyprawa do sałatek. Pozostałe części rośliny podobno są jadane w niektórych rejonach, gotowane jako warzywa, jednak zjedzone na surowo mogą mieć działanie toksyczne. Pędy kwiatostanowe używane są jako przyprawa w taki sam sposób jak Liść Laurowy.


           ZASTOSOWANIE MEDYCZNE

  Porterweed stosowany jest w tradycyjnym lecznictwie w wielu odległych od siebie, gównie tropikalnych krajach, od Brazylii przez Ghanę, Nigerię, Indie, Indonezję, Filipiny, po Japonię i Hawaje. Zioło to posiada tak wiele zalet zdrowotnych że na Dominice odwary z niego pite są jako panaceum. W ostatnich latach przeprowadzono wiele testów laboratoryjnych, głównie w Indiach, Nigerii i Brazylii ale także w krajach jak Malezja i Panama. Wyniki tych badań nie tylko potwierdziły właściwości lecznicze Stachytarphety, ale również dowiodły że rośliny którym przypisane zostały nazwy S. cayennensis, S. jamaicensis, S. indica i S. urticifolia mogą być stosowane w ten sam sposób, jako że ich profile chemiczne są tak samo bardzo podobne do siebie jak wygląd tych roślin. Zawarte w nich związki organiczne to flawonoidy (scuttelarein, luteolol 7-glucuronide, apigenol 7-glucuronide, hopidulin, hispidulin), trójterpeny (lanostane trójterpenoidy, pentacyclic friedelin i kwas ursolowy), monoterpeny (irydoidy), seskwiterpeny, steroidy, sterole (alfa-stigmasterol, alpha-spinasterol), isosterole, taniny (catechuic tannins), dopamine, glikozydy (steroidal glycosides, lantosane glucosides, phentylthanoid glycosides, iridoid glycoside - tarphetalin, stachytarphine), choline, kwasy fenolowe (kwas salicylowy), kwas chlorogenowy, alkaloidy (ipolamide, beta-hydroxyipolamide, verbascoside (zwany również acetoside)), saponiny, węglowodany, proteiny, aminokwasy, butyric acid, citral, geraniol. nonacosanen, pentriacontane, triacontanen, tritricontanen i tetratricontanen. Liście i łodygi Stachytarphety zawierają również cyjanowodór który działa toksycznie, dlatego zioło to nie może być spożywane na świeżo a jedynie w przetworzonej formie naparów, odwarów, nalewek, pigułek i kapsułek. Wszystkie części tej rośliny, łącznie z korzeniami używane są do sporządzania tych preparatów.
   Działanie medyczne Herbaty Brazylijskiej opisuje się jako : przeciwzapalne, przeciw wrzodowe, obniżające kwasowość w żołądku i wspomagające trawienie, przeciwbiegunkowe, przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwskurczowe (niektórzy jednak twierdzą że może ono też wywoływać skurcze), przeciwdrgawkowe, przeciwbólowe (anti-nociceptive, neurasthemic - zmniejsza nerwobóle), uspokajające, przeciwmalaryczne, przeciwutleniające, oczyszczające z toksyn, osłaniające wątrobę, serce i centralny układ nerwowy, przyśpieszające gojenie ran, hipotensyjne, obniżające gorączkę, napotne, wykrztuśne, uśnieżające reakcje alergiczne, przeciwcukrzycowe, poronne, przeciwnowotworowe, przeciwastmatyczne, rozszerzające oskrzela, moczopędne (antilithiasis), lekko przeczyszczające, chłodzące, wzmagające laktację, rozszerzające naczynia krwionośne, przeciwpasożytnicze, reguluje układ odpornościowy i ogranicza poziom histaminy i bradykininy. Niektóre źródła wspominają o wymiotnym i silnie przeczyszczającym działaniu tego zioła, jednak z mojej wiedzy i doświadczeń wynika że jedynie jego spożycie na świeżo może mieć tak drastyczne działanie.
     Właściwości te sprawiają że Stachytarpheta cayennensis/jamaicensis jest szeroko stosowana w wielu różnych systemach tradycyjnej medycyny, przeciw dolegliwościom takim jak :

- cukrzyca, nadciśnienie, niewydolność serca, dystrofie mięśniowe, w formie herbaty pita jest również jako obniżający temperaturę tonic, oczyszczający krew.
- często używana w celu zwalczania różnych rodzajów infekcji jak przeziębienie, grypa, cholera, czerwonka, malaria, żółta febra, skuteczność Herbaty Brazylijskiej w tych przypadkach wynika nie tylko ze zwalczania wszelkich chorobotwórczych organizmów ale również jednoczesnego obniżania gorączki i zwiększania potliwości. Osobiście wyleczyłem się z dengi (groźnej wirusowej infekcji objawiającej się min. wysoką gorączką i bólami mięsni i głowy, popularnej na Filipinach), pijąc dwie szklanki odwaru ze świeżych pędów z liśćmi Stachytarphety (6 pędów ok.10cm) i Bugenwilli (1 pęd ok. 25cm). Objawy choroby (silna gorączka i bóle) ustąpiły całkowicie po ok. pół godziny od wypicia i nie wystąpiły żadne nawroty choroby.
- na zaburzenia funkcjonowania układu oddechowego takie jak reakcje alergiczne, kaszel, astma i bronchit
- do zwalczania wszelkich stanów zapalnych jak zapalenie gardła, dermatozy i reumatyczne stany zapalne
- posiada działanie depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, sedatywne. przeciwlękowe, przeciwpsychotyczne i stosowana jest w przypadkach nerwobólów, zaburzeń nerwowych, nerwowości, nadmiernego stresu, zaburzeń lękowych, migren, depresji, bezsenności oraz jako tonik układu nerwowego. W Ghanie ekstrakt z liści stosowany jest w przypadkach schorzeń psychicznych.
- uśnieża bóle (działając zarówno na układ nerwowy jak i miejscowo min. zwalczając stany zapalne), zmniejsza wrażliwość na ból i stosowana jest na wiele różnych rodzajów bóli jak bóle głowy, mięśni i stawów, bóle reumatycznych i artretycznych i jednocześnie działa jako środek przeciwskurczowy.
- ochrania wątrobę i używana jest w walce z żółtaczką i marskością wątroby, efektywność Stachytarphety porównywana jest do leku Liv-52
- zwiększa wydzielanie żółci obniżając jednocześnie stan kwasowości w żołądku. Używana jest przez to w dolegliwościach układu trawiennego jak : zgaga, wrzody, choroba refluksowa przełyku, mdłości, niestrawność, wzdęcia, infekcje bakteryjne, biegunki, zaparcia i zatrucia
- działa moczopędnie i poprawia funkcjonowanie nerek, dlatego stosowana jest w wielu schorzeniach związanych z zatrzymaniem płynów w tkankach jak obrzęki, infekcje dróg układu moczowego, kamienie i skąpomocz
- zwalcza nicienie i inne ludzkie pasożyty
- jest szeroko używana na kobiece dolegliwości, pobudza menstruację w przypadkach braku miesiączki, reguluje balans hormonalny, łagodzi objawy menopauzy, łagodzi bóle menstruacyjne, zatrzymuje upławy, wzmaga wydzielanie mleka u karmiących matek, Herbata Brazylijska pita jest przez kobiety tuż po porodzie w celu przywrócenia właściwej pozycji macicy oraz przywrócenia zdrowia i energii, odwary z korzeni stosowane są jako środek poronny
- używana jest w leczeniu chorób wenerycznych jak rzeżączka i syfilis
- odwary i napary stosowane są zewnętrznie do przemywania skóry w wypadkach stanów zapalnych, reakcji alergicznych, obtarć i zranień (zwiększa poziom kolagenu), owrzodzeń, róży, leucodermy, białactwa nabytego, łysienia (alopecji), zmiażdżone liście używane są w formie okładów na zranienia, wrzody, czyraki, zwichnięcia i stłuczenia, suszone sproszkowane liście używane są jako posypka na rany
- świeży sok używany jest do przemywania oczu w przypadkach stanów zapalnych spojówek, jaglicy, oftalmii, oraz przeciw zaćmie, używa się go również na owrzodzenie uszne
- nieraz wspominane jest również jej użycie przeciwko nowotworom

   Herbata Brazylijska przeciwwskazana jest dla kobiet w ciąży, osób z niskim ciśnieniem krwi oraz mających alergię na aspirynę, ponieważ posiada ona działanie aborcyjne, obniża ciśnienie krwi oraz zawiera kwas salicylowy. Pewne badania na gryzoniach wskazały łagodne działanie toksyczne systematycznej konsumpcji herbaty ze Stachytarphety, jednak większość testów oraz przekazów tradycyjnych źródeł wiedzy opisuje wysoki stopień bezpieczeństwa jej spożycia. Podawana jest ona tradycyjnie dzieciom w celu odrobaczenia, dla matek po porodzie i dodawana jest do ziołowych kąpiel dla niemowlaków. Niemniej jednak każda substancja może być szkodliwa jeśli jest używana w nadmiarze. Żadna z części tej rośliny, oprócz jej drobnych kwiatków, nie powinna być spożywana na surowo.











































     Źródła

,, Toxicological Survey of African Medicinal Plants '' - Victor Kuete, Elsevier 2014
,, International Coalition of Traditional and Folk Medicine, Northeast Asia part III '' - Chung Ki Sung, Takeatsu Kimura, Paul P.H. Butt, World Scientific 1998
,, Caribbean Healing Traditions : Implications for Health and Mental Health '' - Patsy Sutherland, Roy Moodley, Routledge 2013
,, Guide to Afro-Cuban Herbalism '' - Dalia Quiros-Moran, AuthorHouse 2009
,, Duke's Handbook of Medicinal Plants of Latin America '' - James A. Duke, CRC Press 2008
,, Outlines and Pictures of Medicinal Plants of Nigeria '' - Tolu Odugbemi, Tolu Odugbemi 2008
,, Medicinal Plants of the World, volume 3 '' - Ivan A. Ross, Springer Science & Buisness Media 2007
,, Taiwanese Native Medicinal Plants '' - Thomas S. C. Li, CRC Press 2006
,, CRC World Dictionary of Medicinal and Poisonous Plants '' - Umberto Quattrocchi, CRC Press 2012
,, Medicinal Plants of the Philippines '' - dr. Eduardo Quisumbing, Katha Publishing 1978
,, African Ethnobotany in the Americas '' - Robert Voeks, John Rashford, Springer Science and Business Media 2012
,, Amazing Healing Plants '' - J.C. Kurian, J.C. Kurian 2010

http://www.rain-tree.com/gervao.htm#.VpTTo_mLTIV
http://pinellas.fnpschapters.org/index.php?id=porterweeds
http://www.ethnoleaflets.com/leaflets/idumerod.htm
http://www.ijabpt.org/applied-biology/leaf-epidermal-studies-in-the-species-of-stachytarpheta-found-in-awkanigeria-and-its-taxonomic-implications.php?aid=6597
http://www.nybg.org/files/scientists/mbalick/Dominican%20Medicinal%20Plants_2nd%20Edition%20Manuscript%202010.pdf
http://lee.ifas.ufl.edu/Hort/GardenPubsAZ/Blue_porterweed.pdf
http://collier.ifas.ufl.edu/CommHort/CommHortPubs/BluePorterweed.pdf
http://www.mpbd.info/plants/stachytarpheta-indica.php
http://ip.aaas.org/tekindex.nsf/2a9c4e44835b04ea85256a7200577a64/e81c86e86a66c11385256af0006b4aee/Body/M1
http://plantsforuse.com/index.php?page=1&id=3158
http://herbpathy.com/Uses-and-Benefits-of-Stachytarpheta-Jamaicensis-Cid4579
http://www.ngrguardiannews.com/2015/02/natural-remedies-for-sleeplessness-unveiled/
http://www.saintlucianplants.com/localuses/stachyta.html
http://www.globinmed.com/index.php?option=com_content&view=article&id=62902:stachytarpheta-jamaicensis-l-vahl&catid=383:s
http://www.stuartxchange.com/Kandikandilaan.html
http://ertapuri.blogspot.com/2011/05/little-bit-about-stachytarpheta.html
http://www.tropilab.com/verbena.html
http://www.eattheweeds.com/blue-porterweed-bottom-up/
https://en.wikipedia.org/wiki/Stachytarpheta_cayennensis
https://en.wikipedia.org/wiki/Stachytarpheta_jamaicensis
http://www.jaherbs.com/index.php?option=com_content&view=article&id=78:vervine-&catid=25:the
http://www.hear.org/Pier/species/stachytarpheta_jamaicensis.htm
http://pelagiaresearchlibrary.com/der-chemica-sinica/vol1-iss2/DCS-2010-1-2-6-14.pdf
http://sphinxsai.com/CTVOL4/ct_pdf_vol_4/CT=40%20(1043-1047).pdf
http://www.ijidd.com/File_Folder/31-37.pdf
http://www.bioline.org.br/request?ph08037
http://www.ijrap.net/admin/php/uploads/278_pdf.pdf
http://scialert.net/fulltext/?doi=tmr.2007.193.198
http://idosi.org/gjp/6(1)12/2.pdf
http://bmrjournals.com/journals/Manuscript/164/Phytochemical-screening-and-bioevaluation-of-medicinal-plant-Stachytarpheta-indica(L%20)Vahl
http://maxwellsci.com/print/bjpt/v6-16-21.pdf
http://bmccomplementalternmed.biomedcentral.com/articles/10.1186/1472-6882-14-376
http://www.jscimedcentral.com/PlantBiology/plantbiology-3-1027.pdf
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19494533
http://eprints.utm.my/12715/
http://tropical.theferns.info/viewtropical.php?id=Stachytarpheta+indica
http://tropical.theferns.info/viewtropical.php?id=Stachytarpheta+cayennensis
http://tropical.theferns.info/viewtropical.php?id=Stachytarpheta+jamaicensis
https://www.researchgate.net/publication/280736408_Invitro_Culture_of_Stachytarpheta_jamaicensis_L_Vahl_An_Important_Medicinal_Plant
http://www.readcube.com/articles/10.1590%2FS0102-695X2008000400003
http://ntutcm.wikifoundry.com/page/Stachytarpheta+jamaicensis
http://www.ijirset.com/upload/2014/july/7_Anti.pdf
http://www.japsonline.com/admin/php/uploads/1606_pdf.pdf
http://www.irjponline.com/admin/php/uploads/vol-issue3/42.pdf
http://scholarsresearchlibrary.com/dpl-vol5-iss2/DPL-2013-5-2-193-200.pdf
http://cabdirect.org/abstracts/20093177932.html;jsessionid=8D71D9659F7714F7293BD0BF00201FFB;jsessionid=D3160779B8BA80A55F33F3D9F8AEA351
http://wgbis.ces.iisc.ernet.in/biodiversity/sahyadri_enews/newsletter/issue42/bibliography/Ethno-medicinal-knowledge-of-Lambani-community-in-Chikmagalur-district-of-Karnataka.pdf
http://nopr.niscair.res.in/bitstream/123456789/13519/1/IJBT%2011(1)%20105-107.pdf
https://www.thieme-connect.com/products/ejournals/abstract/10.1055/s-2006-949893
http://www.ijppsjournal.com/Vol6Issue1/8114.pdf
http://www.ijp-online.com/article.asp?issn=0253-7613;year=2007;volume=39;issue=5;spage=245;epage=248;aulast=Sasidharan
http://sphinxsai.com/2013/pharmAJ13/pdf/PT=39(577-582)AJ13.pdf
http://eol.org/pages/579751/names/common_names
http://docsdrive.com/pdfs/ansinet/ijp/2006/163-165.pdf